دلیل اولدر این زمینه سکوت ها و تکذیب های مختلفی وجود دارد. ما با سکوت یا برای انتشار منکر راه به جایی نمی بریم. با شناسایی دقیق علل است که در چنین تجربیاتی می توان دانش را به حوزه های دیگر منتقل کرد و از تکرار حوادث جلوگیری کرد، اما متأسفانه نهادها و سازمان ها یاد گرفته اند که مقاومت و پافشاری کنند و در هنگام وقوع این حوادث سکوت کنند.
دانش از طریق چنین رفتارهایی منتشر نمی شود. یعنی اگر این رویکرد ادامه پیدا کند، نه تنها مکان A بلکه مکان B نیز آسیب می بیند و مورد حمله قرار می گیرد، زیرا همه امتناع می ورزند و سکوت می کنند.
نکته دوم یعنی ما توسعه رایگان را به جای توسعه مبتنی بر هزینه یاد می گیریم. به عنوان مثال، ما ویندوز، آنتی ویروس، ابزارهای ITSM و ابزارهای پردازش و غیره را به صورت رایگان تبلیغ می کنیم. در حالی که هزینه‌های سخت‌افزاری بالاست، ابزارهای منبع باز اغلب برای نرم‌افزار یا ابزارهای مدیریت داده‌ها و دارایی‌های نامشهود استفاده می‌شوند که به راحتی هک می‌شوند. باید به خاطر داشت که همیشه اینطور نیست که بدانیم چیزی نفوذ کرده است مگر اینکه هکر به دنبال قدرت نمایی باشد.
برای سال‌ها، ما تحت تأثیر همان نرم‌افزاری بودیم که به صورت رایگان دریافت می‌کردیم، اما متأسفانه از آن اطلاعی نداشتیم، زیرا شخصی که از اطلاعات ما استفاده می‌کرد همیشه مجبور نبود در مورد استفاده از آن به ما هشدار دهد. قدرت او
دلیل سوم عدم توجه نهادهای تشکیل شده برای جلوگیری از این گونه حوادث آخرین دانش است. دانش فعلی لزوماً مربوط به مجازات نیست. متأسفانه به نظر می رسد برخی از نهادها واقف هستند که مهمترین نکته در مورد امنیت، جداسازی اینترنت و اینترانت است. امروزه به دلیل ناآگاهی از گستردگی امکانات داشتن شبکه های کامپیوتری، این گفته عمیق ترین شکل خود را دارد. البته بستگی به وصل بودن یا نبودن اینترنت در کشور به اینترانت ندارد. یعنی مراکزی که از وقوع چنین حوادثی جلوگیری می کنند به کمترین حد ممکن وظایف خود را انجام می دهند. علاوه بر شکل شعار و شعار.
دلیل چهارمعدم توجه واقعی به آگاهی امنیتی و موضوع توسعه امنیت نرم افزار. نرم افزار این کشور از تکنیک های امنیتی بی اطلاع است. زیرا متأسفانه مراکزی مانند ماهر و سایر مراکز دانشی مشابه سهم کمتری از احتمالات و احتمالات برای مواجه شدن دارند و بیشتر به صدور اخطار بسنده می کنند.
همچنین توجه به این نکته ضروری است که در مسائل فناوری اطلاعات، پیمانکاران نه بر اساس مهارت، قدرت یا توانایی، بلکه بر اساس مجوزها و ارتباطاتشان انتخاب می شوند.
وقتی صحبت از فناوری و حفاظت از فناوری به میان می‌آید، ما فقط به موضوعات فرعی توجه نمی‌کنیم، بلکه به افرادی که دانش بالایی در زمینه فناوری دارند، از جمله شعار جداسازی اینترنت و اینترانت، تمرکز خواهیم کرد. معرفی شد، اما این بحث ها در کشور 20 سال پیش متوقف شد و نهادهای نظارتی باید در این زمینه مطالعه و آگاهی بیشتری داشته باشند.
23302