یک خبرنگار منطقه ای به خبرگزاری آنلاین نازک نارنجی گفت ، در این گزارش ، برخی از تحلیلگران سیاسی مواضع طرف های درگیر در افغانستان را در مورد روند صلح توصیف می کنند. مسئله اصلی کشورهای آسیای میانه در این روند آینده گروه های تروریستی خارجی از جمله برخی از شهروندان در کشورهای غیر شوروی است.
وضعیت نظامی و سیاسی کنونی افغانستان پس از سال 2014 همچنان یک بحران طولانی مدت است. در این مدت ، درگیری های نظامی ، از جمله حملات تروریستی ، افزایش یافته و منجر به از دست رفتن جان بسیاری شد.
این حمله از زمان امضای توافقنامه صلح آمریکا و طالبان در 29 فوریه 2020 در قطر ادامه و گسترش یافته است. همچنین ممکن است به تمایل برخی مخالفان برای دستیابی به موقعیت و نفوذ پایدارتر در مذاکرات آینده برای توافق توزیع نیرو اختصاص یابد.
*** موقعیت طرف های درگیر در روند صلح
دستیابی به صلح پایدار و محترمانه در افغانستان از بسیاری جهات پیچیده است زیرا قدرت های جهانی و منطقه ای با منافع و استراتژی های ملی در هم آمیخته اند.
ناهمگنی در منافع بازیگران داخلی وضعیت را حتی بدتر می کند. برای ارزیابی جو سیاسی در افغانستان ، باید مواضع احزاب مختلف مستقل را در نظر بگیریم.
** دولت مرکزی
مقامات افغانستان به نمایندگی از اشرف غنی رئیس جمهور و عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی صلح بر اهمیت اظهارات و مصاحبه های خود در تعهد به گفتگوهای طالبان تأکید کردند. دولت افغانستان کنفرانسها و جلسات آنلاین متعددی را درباره صلح همه جانبه کشور برگزار می کند که نشان دهنده تمایل آنها به مذاکره بین طرفین است.
با این حال ، به دلایل مختلف ، طرف های مخالف در ماه های اخیر در میز مذاکره نبودند. بازیگران خارجی ، به ویژه ایالات متحده ، در ماه های اخیر تحت فشار دولت افغانستان قرار گرفته اند و مانع استفاده رئیس جمهور غنی از موضوع آزادی و آزادی زندانیان در گفتگوهای صلح شده اند.
بنابراین ، دولت مرکزی تمایل به گفتگو با طالبان در افغانستان را نشان داده است.
** موقعیت طالبان
رهبران طالبان با امضای توافقنامه صلح قول داده اند که مذاکرات صلح را با دولت افغانستان آغاز کنند.
واقعیت این است که رهبران سیاسی طالبان داوطلبانه حملات و خشونت را محدود نمی کنند. طالبان یک گروه مختلط هستند و دلایل زیادی برای حمله به ارتش و غیرنظامیان دارند.
یک عامل کلیدی در اینجا این واقعیت است که طالبان در ولایات و شهرهای مختلف قدرت زیادی دارند و از یک مرکز خارج از کنترل هستند.
دلیل دیگر انگیزه های مالی و اقتصادی در دسترس بودن سلاح و مهمات است. فروش داروها ، سنگ های قیمتی ، اشیا valu با ارزش و همچنین درآمد حاصل از مالیات و مالیات ، نیازهای مالی این گروه را تشکیل می دهد.
طبق برآوردهای مختلف ، درآمد مالی طالبان از 500 میلیون دلار تا 1.5 میلیارد دلار در سال است. بر اساس بیانیه های رسمی دولت افغانستان ، گزارش های رسانه های داخلی و خارجی ، حمایت مالی و سایر حمایت های رسمی در برخی از کشورهای طالبان نیز نقش مهمی دارد.
حتی پس از آزادی 5000 زندانی طالبان توسط دولت ، این کشور شاهد درگیری وحشیانه ای بر سر مرگ سربازان و افراد ملکی بی گناه بوده است.
این نشان می دهد که بی ثباتی و درگیری های خاص در افغانستان می تواند به طور غیرقابل پیش بینی ادامه یابد.
** موقعیت افراد با نفوذ و نخبگان سیاسی
افراد با نفوذ در افغانستان مانند حامد کرزی رئیس جمهور پیشین ، یونس قانونی ، عبدالرب رسول سیاف رئیس مجلس و معاون رئیس جمهور سابق ، افراد با نفوذ در زمان جهاد و رهبر حزب وحدت اسلامی ، اسماعیل خان ، وزیر پیشین و یکی از بیشترین افراد افراد با نفوذ گفتگوی پشتیبانی غربی و غیره و روند صلح در افغانستان.
این گروه نخبه روند صلح در افغانستان را تأیید کرد تا به نفوذ خود بر اوضاع سیاسی و نظامی آینده این کشور ادامه دهد.
احزاب سیاسی با نفوذ در افغانستان ، مانند جامعه اسلامی افغانستان ، حزب اسلامی حکمتیار ، حزب وحدت اسلامی ، جنبش اسلامی دوستم و دیگران ، تا زمانی که نماینده ای در گفتگوها داشته باشند ، از روند صلح حمایت می کنند.
** موقعیت گروههای مسلح خارجی
اکثر گروه های مسلح خارجی ، از القاعده گرفته تا شبه نظامیان جنبش اسلامی ازبکستان (IMU) ، روابط نزدیک دارند و به طور مداوم در حال کار هستند ، طالبان هم در زمان حکومت خود و هم در مخالفت با در غرب و ارتش در افغانستان.
در هر صورت این گروه ها مایل به حمایت از صلح و ثبات پایدار افغانستان هستند و این کار را نمی کنند زیرا ثبات افغانستان سلطه و امنیت آنها را تهدید می کند.
در این صورت ، می توانیم فرض کنیم که گروه های مسلح خارجی موانعی را برای گفتگو در افغانستان ایجاد می کنند تا از شبه نظامیان مسلح در دستیابی به صلح جامع در افغانستان پشتیبانی کنند.
این گروه ها انتظار دارند که همچنین بتوانند قدرتی را که از سال 1996 تا 2001 وجود داشته است ، یعنی اقتدار و تشکیل یک کشور ، ایجاد کنند. در همین راستا ، برخی گروه ها مانند توحید و جهاد در یکی از شعبات IMU یا امام بخاری و اتحادیه جهاد اسلامی ، توافق طالبان با ایالات متحده را یک پیروزی برای طالبان دانستند و شروع به تهدید کردند. کشورهای آسیای میانه از طریق کانال های تلگرامی خود.
** موقعیت کشورهای خارجی درگیر
طی 19 سال گذشته ، کشورهای مختلف بصورت دولتی و خصوصی درگیر حل یا طرح مشکلات در افغانستان بوده اند.
ایالات متحده ، روسیه ، پاکستان ، ایران ، کشورهای اروپایی ، هند ، چین ، کشورهای عربی خلیج فارس ، ترکیه و تا حدودی آسیای میانه در راستای اهداف استراتژیک خود طی دو دهه گذشته در این کشور نقش داشته اند. .
بر اساس توافق نامه امضا شده توسط طالبان ، ایالات متحده در دور اول پنج پایگاه و 3400 سرباز از 12000 سرباز را از افغانستان بیرون کشید و مجبور شد تا ماه مه 2021 همه نیروهای خود را بیرون بکشد.
ایالات متحده باید مذاکرات صلح را با افغانستان آغاز کند و تا زمانی که نیروهای مسلح کاملاً از بین نرود ، به یک صلح مشروط دست یابد. اکنون می دانیم که توافقنامه صلح در افغانستان و خروج نیروهای آمریکایی از کشور توسط ترامپ در انتخابات بعدی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
سایر قدرتهای جهانی و منطقه ای نیز می خواهند برای صلح تلاش کنند. امروز چارچوب های قانونی معتبری برای گفتگوهای صلح در افغانستان وجود دارد که هریک از آنها تحلیل متفاوتی را می طلبد.
به طور کلی ، موفقیت و اثربخشی گفتگوهای صلح و گفتگوهای بین افغانستان تا حدود زیادی به همسایگان آن – پاکستان و ایران – بستگی دارد و از آن جدا و کمرنگ نخواهد شد.
تحلیل ها نشان می دهد که می توان از موقعیت اصلی و کلی ایران و پاکستان در مورد روندهای آینده افغانستان در گفتگوهای صلح و ثبات استفاده کرد.
*** انتظارات از گروه های مسلح خارجی چیست؟
تنشهای مداوم و جنگ داخلی در افغانستان امکان کوتاهی از مذاکرات موفق و اثربخشی گفتگوهای افغانستان را ارائه می دهد.
همانطور که قبلاً ذکر شد ، منافع (استراتژیها و انتظارات) و (گاه متضاد) قدرتهای مختلف جهان و منطقه این کشور بهم پیوسته است.
با این حال ، کارشناسان و تحلیلگران مختلف سیاسی دیدگاه مثبتی نسبت به روند صلح داشته و درباره موفقیت احتمالی مذاکرات مطالبی را نوشتند.
صرف نظر از پیش بینی های آنها ، عواملی مانند توافق صلح ایالات متحده و طالبان ، آزادی طرفداران آنها از زندان و تبادل دوجانبه زندانیان می تواند در طول جنگ 40 ساله بی سابقه تلقی شود مدنی.
مسئله اصلی کشورهای آسیای میانه در این روند ، آینده گروه های تروریستی خارجی با ملیت در برخی از کشورهای غیر شوروی است.
این گروههای افراطی از آسیای میانه طی دهه گذشته چندین بار تلاش کرده اند تا آسیای میانه را بی ثبات کنند.
اما به دلیل ناکافی بودن تعداد حامیان در بین مردم و ظرفیت نظامی کشورها ، این گروههای افراطی موفق به اجرای برنامه های خود نشده اند.
سازمان ها و جنبش های مسلح خارجی با عصبانیت و کینه بازی خواهند کرد و از تمام قدرت و اقتدار خود برای جلوگیری از آغاز و تا حد زیادی گفتگوی صلح بین طرف های درگیر در افغانستان استفاده خواهند کرد.
هواداران القاعده ، داعش و سایر سازمان های تروریستی خارجی به وضوح اجازه نمی دهند روند صلح انجام شود. آنها نگراني زيادي دارند زيرا صلح در افغانستان به طور طبيعي بر آنها تاثير مي گذارد و فضاي اجرايي آنها را كاهش مي دهد.
آنها سه گزینه ممکن دارند.
1- آنها می توانند تا آخرین اعضای خود به جنگ ادامه دهند که این مربوط به تخریب جسمی آنها است
2. به طور کامل ارسال کنید و منتظر یک محاکمه عادلانه باشید
3. به مناطق دیگر یا مناطق مستعد درگیری و بی ثباتی یا شمال آفریقا و سومالی نقل مکان کنید.
ما شاهد تغییر در وضعیت طالبان بوده ایم. صحت توافق صلح آنها با ایالات متحده ، دعوت آنها به اشکال مختلف حل و فصل صلح آمیز در افغانستان و همچنین تماس رسمی و غیررسمی با کابل ، به ما این امکان را داد که بگوییم طالبان اکنون تغییر کرده و تبدیل به عاملی در شکل گیری قدرت.
منکر وجود طرفداران یا نمایندگان طالبان در دولت آینده افغانستان نیست. آنها نقش مهمی در توسعه سیاسی افغانستان دارند.
*** آینده سازمان های تروریستی خارجی
براساس تجزیه و تحلیل بالا ، سناریوهای زیر را می توان برای سازمان های تروریستی خارجی در افغانستان ، به ویژه گروه های تروریستی از آسیای میانه در نظر گرفت.
ادامه وضعیت فعلی؛ ضرر محکم نیست
روند صلح پایدار در افغانستان به دلیل ارتباط منافع و استراتژی های بازیگران داخلی و خارجی و همچنین عدم امکان دستیابی به توافق میان سیاستمداران و نخبگان فکری ، قابل پیش بینی نیست. در افغانستان
در این شرایط ، سازمان ها و جنبش های افراطی از آسیای میانه به فعالیت های خود ادامه می دهند ، پیش بینی اقدامات آنها را بسیار دشوار می کند.
موفقیت گفتگوهای صلح و درگیری بین نیروهای دولتی و طالبان با گروه های خارجی
با توجه به موفقیت گفتگوهای صلح افغانستان و کمبود نخبگان تقسیم قدرت ، سناریویی که در آن حضور سازمان های مسلح خارجی می تواند برای هر دو طرف مضر باشد ، قابل تصور است.
آنها می توانند برگ برنده دیگران باشند و کاملاً ریشه کن شوند تا ثابت کنند که گروههای مسلح خارجی مسئول بی ثباتی در افغانستان هستند.
این سناریو ممکن نیست ، اما می تواند موقعیت طالبان را در منطقه و در سطح بین المللی تغییر دهد. از طرف دیگر ، کابل می تواند به توافق نامه های ساده سازی روندهای سیاسی اعتماد بیشتری داشته باشد. طالبان هشدار تولید برق را می دهند.
راهی برای مبارزان خارجی مقدمه ای برای صلح شکننده
شما می توانید این سناریوی ممکن را به عنوان طرف دیگر سناریوی دوم مشاهده کنید. این تنها در صورتی امکان پذیر است که طالبان و کابل به خود و سایر بازیگران خارجی تضمین داده باشند که به تنهایی عهده دار فعالیت سیاسی کشور خواهند بود.
در این شرایط می توان جنگنده ها و جنگنده های خارجی را به شمال آفریقا ، سومالی و دیگر مناطق منتقل کرد. اما از آنجا که قدرت های جهان به شدت با یکدیگر رقابت می کنند ، این نیروها می توانند به عنوان یک کاتالیزور برای پشتیبانی کافی نظامی و مالی عمل کنند.
در این راستا ، آسیای میانه یکی از مناطق انتقال گروه های مسلح افراطی محسوب می شود ، اما به دلیل مزیت ژئوپلیتیکی این منطقه ، این گزینه عملی نیست.
کشورهای آسیای میانه باید از این سناریو جلوگیری کرده و با اقدامات پیشگیرانه ، یعنی همکاری همه جانبه و همه جانبه ، با نیروهای امنیتی منطقه و افغانستان مدیریت و اقدام کنند. به این ترتیب از نفوذ و تهدید گروه های تروریستی خارجی با شهروندان آسیای میانه خود کاسته می شود.
قالب جدید در آسیای میانه و چین ، اولین جلسه وزارت در 16 ژوئیه سال 2020 ، همچنین به طور سنتی می تواند به چالش های امنیتی منطقه ای و تقابل مشترک افراط گرایی ، تروریسم و جدایی طلبی بپردازد.
با این حال ، موارد فوق می تواند تحقق نیافته و روند سیاسی در افغانستان طبق معمول و فراتر از تجزیه و تحلیل و پیش بینی بهبود یابد.
تجربه نشان داده است که گروههای افراطی در آسیای میانه نباید دست کم گرفته شوند و باید برای بدترین شرایط آماده شوند.
انتهای پیام / ساعت