رویا میان زمین و آسمان

به گزارش نازک نارنجی، متن پیش رو روایت زنان راپل کار مازندرانی از تجربه هیجان و کار است که در ادامه می خوانید: بین زمین و آسمان رویا می بافند. با آرامش و لبخند مشغول عایق بندی برج ۳۴ طبقه هستند و انگارنه انگار در ارتفاع بیش از ۱۰۰ متری زمین کاری را انجام می دهند که خیلی ها حتی جرأت فکر کردن به آن را هم ندارند. علاقه به ارتفاع، وجه مشترک افسانه، نازنین و سپیده است؛ تنها زنان راپل کار استان مازندران که آسمان را به زمین ترجیح می دهند. آرامشی را که آن بالا دارند در هیاهوی زمین پیدا نمی کنند و به جای ترس، انرژی ذخیره می کنند تا با ناملایمتی های زندگی روبه رو شوند. این تیم ۳ نفره بانوان راپل کار که طی ۵ ماه اخیر چندین پروژه مرتفع را با موفقیت پشت سر گذاشتند، در روزهای پیش رو، تعمیر کامپوزیت و شست وشوی شیشه های برج مراقبت «فرودگاه بین المللی دشت ناز ساری» را انجام خواهند داد. کار سخت و دشواری که شاید تا پیش از این فقط از عهده مردان برمی آمد.

«افسانه» سرپرست تیم زنان راپل کار مازندران و مسئول انتخاب پروژه ها است. باید با مراکز و مدیران ساختمان های بلندمرتبه شهر ارتباط بگیرد و به آنها اطمینان دهد تیم بانوان راپل کار، از پس پروژه های سخت به خوبی بر می آید، همان روحیه ای که در زندگی شخصی اش هم دیده می شود. بالا و پایین زندگی از او زنی شجاع ساخته که هیچ مانعی جلودارش نیست و کافی است بخواهد کاری را انجام دهد تا به بهترین شکل ممکن از پس آن برآید. ۴ سال پیش که از همسرش جدا شد و دختر ۱۷ ساله و پسر ۱۶ ساله اش تصمیم گرفتند با مادرشان زندگی کنند به خودش قول داد هر کاری از دستش برمی آید، انجام دهد تا آب در دل آنها تکان نخورد. اهل «گلوگاه» است شهر دکل بندان ایران؛ شهری که هر خانه آن دست کم دو دکل بند دارد و مردمان آن با ارتفاع بیگانه نیستند.

افسانه پرواز
افسانه مجریان که حالا ۳۸ ساله است باور دارد جسارت انجام کارهای سخت و پرچالش از زمانی سراغ فرد می آید که تصمیم می گیرد روی پای خودش بایستد. او که بعد از جدایی تصمیم گرفت به تنهایی و با نان حلال فرزندانش را به سرانجام برساند تا همین چند ماه پیش پیمانکار شرکتی بود که تیر برق بتنی تولید می کرد و از طریق آشنایی با یک راپل کار، تصمیم گرفت وارد این حرفه هیجان انگیز شود. او از جرقه این جسارت در زندگی اش چنین می گوید: «شرایط بازار کار برای زنان استان مازندران چندان فراهم نیست از طرفی هم عاشق ارتفاع هستم برای همین وقتی با کار در ارتفاع آشنا شدم تصمیم گرفتم خیلی جدی آن را دنبال کنم. با اینکه می دانستم کمتر بانویی سراغ این کار می آید ولی دلم می خواست برای اولین بار تیمی از زنان راپل کار را در استان تشکیل بدهم برای همین در سایت های داخلی آگهی دادم و خیلی زود نازنین و سپیده که آنها هم مثل من عاشق ارتفاع هستند  با من تماس گرفتند و زودتر از آن که توقع داشتم، تیم ۳ نفره ما تشکیل شد. هر ۳ نفرما با هم دوره های تخصصی را گذراندیم و مدارک بین المللی مان را گرفتیم. خوشبختانه تا امروز استقبال از کار ما به قدری خوب بوده است که از فرودگاه بین المللی ساری هم پیشنهاد کار داریم.»
احساس او نسبت به کار در ارتفاع و لحظه هایی که آن بالا، بر او و دوستانش می گذرد به نکات جالبی اشاره می کند: «همیشه دوست دارم بتوانم تغییر ایجاد کنم. از نگاه سنگینی که نسبت به زنان مطلقه وجود دارد، بیزارم. کار در ارتفاع آن هم با راپل، بی ارتباط با این احساسم نیست؛ در حقیقت با این کار نشان می دهم برخلاف تصوری که گاهی نسبت به زنان مطلقه وجود دارد، همین زنان آنقدر شرافت دارند که حاضر شوند کاری تا این اندازه سخت و پُراسترس را انجام دهند و نیازهای خانواده را با دسترنج خودشان تأمین کنند. البته بی انصافی است اگر نگویم که ارتفاع برای من مثل اتاق فکر می ماند. در ارتفاع حس آرامش و سبک بالی دارم. تا دلت بخواهد آن بالا به گذشته و آینده فکر می کنم و از خدا می خواهم در ازای این همه تلاش، نتیجه خوبی بگیرم و اعضای تیم زنان راپل کار مازندران روزبه روز بیشتر شوند تا آنها هم شیرینی دسترنج بابرکت شان را تجربه کنند.»
افسانه که پیش تر با یکی از تاکسی های اینترنتی کار می کرد، درآمد کار در ارتفاع را بیشتر از مشاغلی می داند که پیش از این در آنها مشغول بوده و می گوید: «فارغ التحصیل رشته روان شناسی هستم، اما مشاغل مرتبط با تحصیلاتم زندگی خانواده ۳ نفره من را جلو نمی برد. کارهای دیگری هم که انجام داده بودم، برایم جذابیت نداشت. دروغ چرا، درآمد راپل کاری بیشتر از همه این کارها ست البته که به همین نسبت چالش برانگیزتر هم است، با این حال قصد دارم در این کار پیشرفت کنم و دوره های حرفه ای را بگذرانم که پرواز را با چشمانم ببینم.»

 شغل رویایی نازنین
در کودکی مدام از دیوار و درخت بالا می رفت. از ارتفاع نمی ترسید. اگر هم ترسی وجود داشت از پدر و مادرش بود که نگران سلامتی او بودند. کمی که بزرگ تر شد تفکیک کارهای زنانه و مردانه برایش بی معنا شد. از نظر «نازنین» کار زنانه و مردانه وجود ندارد، بلکه توانایی افراد است که انجام یک کار را ممکن یا غیرممکن می کند. او که همیشه می خواست این کلیشه ذهنی را در هم بشکند، حالا شغل رویایی اش را پیدا کرده و به خواسته قلبی اش رسیده است، می گوید: «معماری خوانده ام و تا چند ماه پیش در دفاتر مهندسی مختلف نقشه کشی ساختمان انجام می دادم. یک روز آگهی همکاری با راپل کار خانم توجهم را جلب کرد. کار کردن در ارتفاع همان چیزی بود که از بچگی عاشق آن بودم. بدون معطلی تماس گرفتم و طولی نکشید که اولین فرودم را به صورت تفریحی در شهرستان فریدون کنار تجربه کردم. مدت کمی که گذشت برای تیم بانوان راپل کار استان انتخاب شدم؛ دوره های آموزشی و حرفه ای آغاز شد و بعد از آن که مدرک بین المللی را گرفتم به همراه دو همکار دیگرم عایق بندی نمای یک ساختمان 18 طبقه را شروع کردیم. تجربه خیلی خوبی بود. در ارتفاع، روح من پرواز می کند. بعد از آن کامپوزیت نمای بیرونی یک برج 26 طبقه را که بر اثر آتش سوزی آسیب دیده بود، تعمیر کردیم و سپس برای یک هتل 30 طبقه در نوشهر صاعقه گیر نصب
کردیم.»
به گفته نازنین نیکپور که مادر یک پسر 2 و نیم ساله است حفظ امنیت اصلی ترین شرط برای فعالیت او و همکارانش است و با اینکه از کار کردن روی ساختمان های بلندمرتبه لذت می برد، تا از ایمنی شرایط مطمئن نشود، با طناب بالا نمی رود.
 
 هیجان تمرکزم را بالا می برد
صخره نوردی از او دختری جسور با قدرت بدنی بالا ساخته است. انگار از ترسیدن لذت می برد؛ از اینکه هر بار از زمین فاصله بیشتری بگیرد و خودش را به آسمان نزدیک تر ببیند، استقبال می کند برای همین هم با شوقی بسیار عضو تیم زنان راپل کار شد.
«سپیده» که خانواده اش بابت شغل او استرس بسیاری دارند همواره سعی می کند ذهن آنها را نسبت به این موضوع آرام نگه دارد، اما خودش برای اینکه هرچه زودتر پروژه بعدی کلید بخورد، آرام و قرار ندارد.
از او می پرسم چرا تا این حد، کار در ارتفاع را دوست داری و او پاسخ جالبی می دهد: «کار کردن در فضای بسته را دوست ندارم. شغل های اداری و پشت میزنشینی با روحیه من سازگار نیست. هیجان است که دقت و تمرکزم را بالا می برد. همیشه کار کردن در فضای باز را ترجیح می دادم و از آنجا که در ارتفاع فکرم آزادتر است، راپل کاری بهترین گزینه ای بود که می توانستم با آن هم درآمد داشته باشم هم علاقه مندی ام را دنبال کنم.»
سپیده شاکری سومین بانویی است که به تیم زنان راپل کار استان مازندران پیوسته و حالا همه آنها الگویی شده اند برای گروهی از زنان استان که دوره های مقدماتی را نزد این 3 نفر و برای دریافت مدرک بین المللی دوره های تخصصی را پشت سر می گذارند.

 زندگی در آسمان
بارها شده اهالی یک ساختمان بعد از اینکه متوجه می شوند راپل کارانی که ترمیم ایرادهای ساختمان آنها را عهده دار هستند 3 بانوی جوان هستند انگشت به دهان بمانند، حتی پنجره را باز کنند، خدا قوت بگویند و از راپل کاران جوان پذیرایی
کنند.
«نازنین» که این واکنش های مثبت، یکی از بهترین تجربه های کاری اوست، می گوید: «معمولاً زنان در انجام کارهای فنی ظرافت بیشتری به خرج می دهند. به این اضافه کنید که چند بانوی جوان به اصول راپل و کارهای فنی مرتبط با ساختمان از قبیل برق کشی، نقاشی، شست وشوی شیشه، عایق بندی، درزگیری، تعویض کولر، نصب سنگ نما و… مسلط باشند، مسلم است که در این صورت اغلب زنان و مردان آنها را تشویق کنند. خوشبختانه تیم 3 نفره ما تا اینجا بی نقص ظاهر شده و از پس پروژه های سخت برآمده ایم و همین باعث شده که بارها مورد تشویق قرار بگیریم و خیلی اتفاقی پروژه های بعد به ما پیشنهاد شود.»

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در نازک نارنجی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

انتهای پیام