تنبیه مجری شبکه افق ناشی از فقدان دیپلماسی رسانه ای است
تعلیق مجری شبکه افق برای پاسخ به اظهارات شیطنت آمیز مجری آذربایجانی درباره تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران، دارد به یکی از مهمترین حاشیه های هفته های اخیر کشور تبدیل می شود. گفته می شود عدم هماهنگی قبلی برای موضع گیری مجری برنامه، سبب چنین تنبیهی برای او شده؛ غافل از آن که این شیطنت رسانه ای مجری کشور همسایه، می بایست پاسخی هم ارز می داشت و در چارچوب دیپلماسی رسانه ای مرسوم بین المللی؛ همین اتفاق هم افتاده بود اما، حذف یک باره این مجری، حاشیه بزرگتری را برای آن سازمان ایجاد و مجددا این سوال را پیش روی کارشناسان گذاشته که دیپلماسی رسانه ای چگونه می تواند باری از دوش دیپلماسی رسمی کشور بردارد؟!
به گزارش نازک نارنجی، سیدحسین حسینی از جمله مجری های صدا و سیماست که کم حاشیه نداشته است؛ او چه در برنامه صبحگاهی خود و چه در برنامه به افق فلسطین، گاهی یک تنه جور وایرال برنامه را با برخی جملاتش کشیده است!
اما حاشیه اخیر او را باید متفاوت از قبلی ها دانست و می توان از آن حمایت کرد.
ماجرا از این قرار است که مجری آذربایجانی در برنامه ای پس از چندین و چند جمله ی تند و توهین آمیز نسبت به ایرانی ها، می گوید که «ایران برای ماست» و حسینی هم پاسخ می دهد: «اگر به برخی چیزی نگویی وهم برشان می دارد. مجری باکو گفته بود کل ایران برای ماست! قبلا هم می گفتند آذربایجان و اردبیل برای ماست، الان می گویند کل ایران! مجری تلویزیون باکو بداند که اگر ایران عزیز اراده بکند ما به زودی گزارش وضع هوای آذربایجان شمالی را هم در تلویزیون جمهوری اسلامی پخش می کنیم!»
طبق گزارش رسانه ها، او در بخش دیگری از این برنامه ابراز امیدواری می کند که آذربایجان سابق ایران دوباره به خاک ایران ملحق شود.
حالا بعضی از مدیران مربوط، تایید می کنند مدیران صداوسیما مشکلی با جملات سیدحسین حسینی ندارند؛ اما چون بدون هماهنگی مطرح شده، احتمالا باید تنبیه کوچکی برای او در نظر گرفته شود! البته که هیچ کس حاضر نیست همین را به صورت رسمی به رسانه ها اعلام کند و همه چیز غیررسمی پیش می رود! ماجرا از آنجا اهمیت بیشتری پیدا می کند که حمید رسایی، نماینده تهران پشت تریبون مجلس شورای اسلامی، دلیل تنبیه این مجری صدا و سیما را پاسخ بدون هماهنگی او به مجری آذربایجانی عنوان و به شدت از این رویکرد انتقاد کرد.
آیا می بایست برای پاسخ به گستاخی مجری یک شبکه معمولی تلویزیون در کشور همسایه، دستگاه دیپلماسی را فعال کرد یا می بایست پاسخی در همان تراز به توهین انجام شده داد و از کنار آن گذشت؟ چطور می توان چنین امر بدیهی را به یک چالش جدی ملی تبدیل کرد و اهمیت دیپلماسی رسانه ای را نادیده گرفت؟
در عین حال که باید حق استفاده از ابزار تشویق و تنبیه را برای مدیریت عالی سازمان صداوسیما یا مدیران شبکه ها به رسمیت شمرد، اما نباید از یاد برد که مدیران نمی توانند از استانداردهای دوگانه در رویه های اداری خود استفاده کنند؛ به عنوان مثال وقتی پاسخ انتقاد تند یک مجری به مدیران ارشد این سازمان، می تواند حفظ و دلجویی کردن باشد؛ چطور می توان پذیرفت که پاسخ تند به گستاخی های بسیار تندتر مجری کشوری دیگر درباره تمامیت ارضی ایران عزیز، با برخورد قهری مواجه شود؟
آیا می بایست برای پاسخ به گستاخی مجری یک شبکه معمولی تلویزیون در کشور همسایه، کل دستگاه دیپلماسی را فعال کرد یا می بایست پاسخی در همان تراز به توهین انجام شده داد و از کنار آن گذشت؟ چطور می توان چنین امر بدیهی را به یک چالش جدی ملی تبدیل کرد و اهمیت دیپلماسی رسانه ای را در کنار دیپلماسی روتین وزارت امور خارجه نادیده گرفت؟
چنین رویکردهایی بیش از پیش نشان می دهد که صدا و سیما از مشکل جدی عدم پیش بینی عواقب بیرونی برای برخی تصمیماتش رنج می برد؛ چرا که هر کس با کمترین دانش رسانه می داند که حذف یک باره یک مجری چهره که در فضای غیررسمی گفته می شود به بهانه بیان بدون هماهنگی یک موضع درست و ملی انجام شده است، نه تنها موجب لکنت زبان مجریان دیگر در موارد مشابه می شود، بلکه سیل انتقادات را روانه سازمانی می کند که به خودی خود، حاشیه بیشتری نیاز ندارد؛ البته درباره همین حاشیه نیز در فضای رسمی کسی حاضر نیست اطلاع رسانی یا اظهارنظر کند!
جدای از این موضوع، کمتر کسی است که نداند صدا و سیما در تمام ابعاد آن، باید معتقد به آزادی عمل منطقی تولیدکنندگان، برنامه سازان و مجریان در چارچوب های مشخص شده باشد و سهمی برای خطا و اشتباهات معمول تولید محتوا در نظر بگیرد و در کنار آن، حمایت منطقی از نیروهای داخلی، سعه صدر و پرهیز از تصمیمات شتاب زده ی مدیران است که می تواند اطمینان خاطر برای خلق اثر را ایجاد کند؛ دقیقا برعکس اتفاقی که درباره ماجرای پاسخ به توهین مجری آذربایجانی اتفاق افتاد.
باید تاکید کرد که موضع سیدحسین حسینی، مجری برنامه “در افق فسطین” در دفاع از تمامیت ارضی ایران، اقدامی درخور تحسین بود که حتما مدیران سازمان صدا و سیما حتی اگر تحت فشار بیرونی بودند، می بایست از آن حمایت و نهایتا گله یا تنبیه یا مرخصی اجباری احتمالی را به چند روز بعد موکول می کردند؛ هرچند مجری شبکه افق هم احتمالا می داند که برخورد قهری امروز، شاید حاصل حاشیه های ماه ها و یا شاید چندسال اخیر او روی آنتن باشد.
با تمام این موضوعات، باید پرسید که جایگاه رسانه ملی و رسانه های دیگر، در دیپلماسی و سیاست خارجی کشور کجاست و چگونه می تواند در بزنگاه هایی مانند آنچه در این روزها خود به حاشیه ای بزرگتر از حاشیه قبل تبدیل شده است، کمک حال سیاستمداران باشد؟
انتهای پیام