۸۰۰۰ سال پیش، انسان ها به اعماق غار تاریک فرانسوی رفتند؛ اما چگونه؟

به گزارش خبرگزاری نازک نارنجی، یکی از دیدنی ترین غارهای شناخته شده در جهان، غار «سنت مارسل» در فرانسه است. محوطه ورودی برای هزاران سال توسط انسان ها اشغال شده است که قدمت آن به دوران پارینه سنگی میانه باز می گردد. این غار حداقل ۶۴ کیلومتر امتداد دارد، یک حفره پیچ خورده و پیچیده که از پوسته زمین حفر شده است.

به دلیل تاریخ طولانی سکونت در آن، این منطقه مورد توجه مردم شناسان است. اکنون دانشمندان به رهبری ژان ژاک دلانوی ژئومورفولوژیست از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه (CNRS) به یک کشف بزرگ از این غار دست پیدا کردند.

آنها در اعماق غار، در مسیری خطرناک از جمله گودال های عمیق، استالاگمیت های شکسته ای را در بیش از ۱.۵ کیلومتر گذشته از ورودی پیدا کرده اند که حاکی از حضور انسان در حدود ۸۰۰۰ سال پیش است.

حتی با استانداردهای امروزی، که شامل تجهیزات ایمنی پیچیده و روشنایی است، گودال های موجود در مسیر، خطرناک تلقی می شوند و این سؤال را ایجاد می کند: چگونه انسان های باستانی به این سایت دسترسی پیدا کردند و دوباره از آن خارج شدند؟

ژان ژاک دلانوی در این خصوص به هفته نامه علمی مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا می گوید:«این کشف و این واقعیت که سازه ها حدود 8000 سال قدمت دارند استثنایی است. “این مسئله دانش غارنشینان در دوره ماقبل تاریخ، توانایی آنها در کاوش و عبور از شفت ها و تسلط آنها در نورپردازی را مطرح می کند.”»

بخشی از کف غار با دسته ای از صخره های شکسته به نام اسپلئوتم ها پر شده است. اینها نهشته های معدنی هستند که توسط آب های زیرزمینی در غارها، مانند استالاگمیت ها و استالاکتیت ها تشکیل شده اند.

غیر معمول نیست که غارهای شناخته شده دارای صخره های شکسته باشند. در اواخر قرن نوزدهم برای کاوشگران و گردشگران غار، این کار انجام شده بود که تکه هایی از سنگ را به عنوان سوغاتی بشکنند یا آثاری را بر روی دیواره های غار به یادگار بگذارند. فرض بر این بود که غارهای شکسته در سنت مارسل کار چنین گردشگرانی بوده است.

اما دلانوی و همکارانش آثار باستانی حضور انسان را در غارهای دیگر نیز پیدا کرده اند که این پرسش ها را در مورد اینکه دقیقاً چه زمانی صخره های سنت مارسل محل سکونت قرار گرفته اند را ایجاد کرده است.

خوشبختانه، با سنگ ها، راه هایی وجود دارد که می توانیم به آن پی ببریم، و این همان کاری است که محققان تصمیم گرفتند انجام دهند. اسپلئوتم ها از یک تعامل طولانی و مداوم با آب تشکیل می شوند. شما می توانید یک استالاگمیت را از ریشه جدا کنید، اما اگر آب به جریان و رسوب مواد معدنی ادامه دهد، آن استالاگمیت دوباره رشد می کند.

محققان رشد مجدد روی سازندهای شکسته را بررسی کردند، اما این همه ماجرا نیست. آنها همچنین نسبت های اورانیوم و توریم را در غارها تجزیه و تحلیل کردند، تکنیکی که به نام تاریخ گذاری اورانیوم-توریم شناخته می شود. این کار به این دلیل انجام می شود که اورانیوم محلول در آب است، اما یکی از محصولات تجزیه آن، توریم، محصول فروپاشی اورانیوم پس از رسوب ماده معدنی است.

از آنجایی که سرعت تجزیه اورانیوم به توریم ثابت و شناخته شده است، دانشمندان می توانند مقدار هر یک از آنها را در نمونه بررسی کنند تا مشخص کنند چه مدت از زمان تشکیل ماده معدنی گذشته است. با استفاده از این تکنیک ها، محققان دریافتند که غارنوردها بیشتر بین 125000 تا 70000 سال پیش شکل گرفته اند.

این تیم دریافتند که اولین تکه شکسته برای حدود 10000 سال پیش بوده است. آخرین مورد مربوط به حدود 3000 سال پیش است. اما سرنخ دیگری وجود داشت. به نظر می رسد تعداد زیادی از قطعات شکسته عمدا قرار داده شده اند و ساختاری را در محفظه ایجاد کرده اند. محققان دریافتند این ساختار حدود 8000 سال پیش ایجاد شده است.

محققان نتیجه می گیرند که در این مورد شکی نیست که انسان ها اینجا بودند، خیلی قبل از اینکه فکر کنیم می توانستند باشند، به نحوی در گذرگاه تاریک و خطرناک حرکت می کردند و برای ساختن چیزی، صخره ها را شکستند. نحوه انجام آنها برای کارهای آینده است. رسوبات دوده بر روی دیوارهای اتاقک نیز می تواند یک سرنخ باشد، اگر آنها همزمان با ساخت و ساز قرار می گرفتند.

آنها در مقاله خود می نویسند: “شواهد فعالیت انسان ماقبل تاریخ در غار سنت مارسل قطعی است.”

منبع: SCIENCE ALERT

227227