خودروسازان داخلی، سوزنبان صنعت یا حیاط خلوت…؟!
به گزارش نازک نارنجی؛ بارها به لوکوموتیوها اشاره شده است صنعت با احداث چنین کارخانه هایی، بسیاری از صنایع دیگر ایجاد و یا توسعه یافتند، اما اتفاقی که با وجود همه شعارها، حمایت های مالی و حتی سیاسی، افتاد. خودروسازان با وجود کیفیت پایین و قیمت بالا، آنها رضایت هموطنان خود را جلب نکردند. بیشتر مردم از وجود این کار عصبانی بودند درآمد ریال، هزینه ارز برای خرید بسیاری از خودروهای خارجی برای خرید یکی وسایل نقلیه داخلی با هزاران جایزه، ثبت نام و زمان تحویل طولانی مشکلات هزینه فنی احتمالی در ادبیات تخصص وقتی صحبت از شرایط رقابتی می شود، سه عامل قیمت، کیفیت و زمان تحویل وجود دارد که مطمئناً هیچ یک از این عوامل در صنعت خودروسازی داخلی یافت نمی شود.
اما چرا رسیدن به این نقطه در طول زمان بسیار مهم است. در سالهای گذشته دولت آنها همواره تلاش کرده اند تا از خودروسازان حمایت های بی دریغ و در بسیاری از موارد بیش از حد انجام دهند، البته خودروسازان با حدود هشتاد و پنج تا نود درصد سهم بازار، دو خودروساز بزرگ کشور هستند. اقدامات به عنوان وضعیت حقوق ورودی سنگین برای واردات به ماشین تا جایی که این امر منجر به ممنوعیت و حملات تقریباً بی‌سابقه‌ای به بازار شده است، اعطای وام‌های بلندمدت که در بسیاری از موارد رایگان شده است، تعویق آنها، بدهی‌های معوق، تعویق اجرای استانداردهای تعیین شده توسط سازمان ملی استاندارد شده و سازمان حفاظت محیط زیست و داستانش
از سوی دیگر در سال های اخیر دولت سهامدار سازمان گسترش و نوسازی صنایع شده است. ایران این امر منجر به انتخاب مدیران عامل در هیات مدیره شرکت های مذکور توسط وزیر صنعت و حتی در مواردی شخصا شد. رئيس جمهور تا حدی با وجود کاهش هزینه سهام دولت به طور مستقیم به شش و هفده درصد هر کدام ایران خودرو و سایپا وزیر صنعت همچنان در انتخاب مدیرعامل دخالت مستقیم دارد. نکته منفی این است که مدیران منتخب هم از نظر سیاسی درست هستند و هم کوچکترین تجربه ای در اداره یک تجارت کوچک ندارند، جالبتر اینکه اخیراً شایعه ای از کمیسیون صنعتی منتشر شده است. مجلس می گویند خودروسازان حوزه وزیر صنعت درگیر انتصابات خودروسازان نیستند، که باید گفت این ترانه ای است که بهتر از مادر است چرا که کار عقب مانده باشد. در دولت یا مجلس! اگر کار تجارت به متخصصانش سپرده نشود، این آش همان آش و همان کاسه است.
مدت زیادی از ورشکستگی اربابان دولتی می گذرد استقلال و پرسپولیس طولی نکشید که دو شرکت خودروسازی ورشکسته دیگر، که به‌شدت شکست خورده بودند. تا زمانی که نگرش بخشنده دیگران نسبت به خودروسازان از ابتدا تغییر نکند، نه پلتفرم خودروی ملی طراحی و ساخته شده و نه موتور خوشبینانه ای برای ورود به بازار و نه قطعه سازان در نتیجه خودروسازان نمی توانند فناور بسازند و نه .
اساسی ترین معیار تحولات صنعت خودرو را باید در همین راستا جست و سلسله مراتب برخورد سازمانی با واگذاری اجزای شبه دولتی و خود مالکانه را در واقع توسط بخش خصوصی حال واقعی در مجامع عمومی شرکت ها اتفاق می افتد.