خلاصه کتاب چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟ ( نویسنده آلن پیز، باربارا پیز )

کتاب «چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟» اثر آلن پیز و باربارا پیز به تفاوت های بنیادین میان زنان و مردان می پردازد و ریشه های تکاملی و بیولوژیکی این تفاوت ها را بررسی می کند. این کتاب در پی آن است که با روشن کردن این تمایزات، به درک متقابل و بهبود کیفیت روابط کمک کند و به خوانندگان نشان دهد که بسیاری از سوءتفاهم ها و چالش های ارتباطی نه از سر بدخواهی، بلکه از تفاوت های ذاتی در نحوه تفکر و واکنش نشئت می گیرند. این اثر تلاش می کند تا با فراهم آوردن بینشی عمیق به دنیای ذهنی هر دو جنس، راهکارهای عملی برای پل زدن بر روی این شکاف ها و ایجاد ارتباطاتی سازنده تر و عمیق تر ارائه دهد. در ادامه، سفری به دنیای این کتاب خواهیم داشت و مهم ترین مفاهیم و درس های آن را کشف می کنیم.

مفاهیم اصلی و تفاوت های بنیادین

یکی از بزرگترین رمز و رازهای روابط انسانی، تفاوت های عمیق و گاه حیرت انگیز میان زنان و مردان است. کتاب چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟ به همین پرسش های بنیادین پاسخ می دهد و خواننده را با ریشه های تکاملی و بیولوژیکی این تمایزات آشنا می سازد. نویسندگان، آلن پیز و باربارا پیز، معتقدند که بسیاری از چالش های ارتباطی نه به دلیل عدم علاقه یا سوءنیت، بلکه به خاطر تفاوت های ذاتی در سیم کشی مغز و نحوه پردازش اطلاعات میان دو جنس به وجود می آیند.

این تفاوت ها، یادگاری از دوران شکار و جمع آوری غذاست؛ جایی که مردان به عنوان شکارچی، نیاز به تمرکز بر یک هدف، آگاهی فضایی قوی و مهارت های ناوبری دقیق داشتند تا شکار را تعقیب کرده و به خانه بازگردند. در مقابل، زنان به عنوان جمع آورنده و پرورش دهنده، نیاز به توانایی چندوظیفگی (مولتی تسکینگ)، ارتباطات کلامی پیچیده برای حفظ انسجام گروه و شناسایی گیاهان خوراکی داشتند. این الگوهای رفتاری در طول هزاران سال در ژن ها و ساختار مغزی ما حک شده اند و هنوز هم بر تعاملات روزمره ما تأثیر می گذارند.

تفاوت های مغزی و پردازش اطلاعات

تفاوت در عملکرد نیمکره های مغزی یکی از محورهای اصلی بحث در این کتاب است. تحقیقات نشان می دهد که مردان اغلب از نیمکره چپ مغز خود که مسئول منطق، تحلیل و حل مسئله است، بیشتر استفاده می کنند، در حالی که زنان هر دو نیمکره را به صورت متعادل تری به کار می برند. این امر به زنان این امکان را می دهد که به طور همزمان بر چندین وظیفه یا چندین بعد از یک موضوع تمرکز کنند. این توانایی چندوظیفگی در زنان به آن ها کمک می کند تا در یک زمان هم به تلفن جواب دهند، هم غذای روی اجاق را مدیریت کنند و هم به صحبت های فرزندشان گوش دهند. در مقابل، مردان تمایل دارند هر کار را به صورت تک وظیفه ای و با تمرکز بالا انجام دهند. اگر مردی در حال تماشای تلویزیون باشد یا روی پروژه ای کار کند، ممکن است نتواند به درخواست همسرش که در حال صحبت با اوست، با همان دقت و تمرکز پاسخ دهد؛ این موضوع غالباً به سوءتفاهم منجر می شود، زیرا زن احساس می کند که مرد به او توجه نمی کند، در حالی که مرد صرفاً نمی تواند در آن لحظه تمام حواس خود را به چندین محرک معطوف کند.

ادراک و اولویت ها نیز به دلیل همین تفاوت های مغزی متفاوت هستند. برای مثال، یک مرد ممکن است در مواجهه با یک مشکل، بلافاصله به دنبال راه حل عملی بگردد، در حالی که یک زن ممکن است به دنبال بیان احساسات خود و شنیده شدن باشد. او انتظار دارد همسرش همدلی کند و فقط گوش دهد، نه اینکه بلافاصله راهکار ارائه دهد. اینجاست که بسیاری از اختلافات کوچک آغاز می شوند، زیرا هر کدام از طرفین با انتظار متفاوتی وارد گفتگو شده اند.

نویسندگان تأکید می کنند که این تفاوت ها نه ضعف هستند و نه برتری؛ بلکه صرفاً تفاوت هایی هستند که اگر درک شوند، می توانند به جای ایجاد مانع، به غنای روابط بیفزایند. پذیرش این واقعیت که زن و مرد جهان را از دریچه های متفاوتی می بینند، اولین گام برای ساختن یک رابطه مستحکم و با درک متقابل است.

دنیای ارتباطات زنانه: زبان، احساسات و همدلی

زنان در ارتباطات خود، هدف های متفاوتی را دنبال می کنند که غالباً با آنچه مردان در ذهن دارند، تفاوت اساسی دارد. برای بسیاری از زنان، صحبت کردن فراتر از تبادل اطلاعات خشک و خالی است؛ این عملی برای برقراری ارتباط عمیق تر، ایجاد همدلی و فرصتی برای تخلیه هیجانات و احساسات است. یک زن ممکن است ساعت ها درباره جزئیات یک رویداد، احساسات خود و روابطش با دیگران صحبت کند، نه لزوماً برای یافتن راه حل، بلکه برای اینکه شنیده شود و احساس کند درک شده است.

این نوع صحبت کردن، نیاز به حضور کامل و گوش دادن فعال از سوی طرف مقابل دارد. مردی که با نگاه راه حل گرا به این صحبت ها گوش می دهد، ممکن است با پیشنهاد راهکارهای عملی، ناخواسته به زن این حس را بدهد که احساساتش نادیده گرفته شده یا مشکلش ساده سازی شده است.

صحبت کردن زنان و ابعاد آن

یکی از مهم ترین جنبه های ارتباطات زنانه، اهمیت جزئیات و توصیف احساسات است. زنان تمایل دارند به جزئیات بیشتری بپردازند تا تصویر کاملی از موقعیت و تأثیر آن بر احساساتشان ارائه دهند. این امر به آن ها کمک می کند تا با مخاطب خود ارتباط عمیق تری برقرار کنند و زمینه همدلی را فراهم آورند.

پیزها به مفهومی به نام «سکوت درمانی» نیز اشاره می کنند که اغلب توسط زنان به عنوان راهی برای ابراز نارضایتی یا تنبیه به کار می رود. وقتی زنی سکوت می کند، ممکن است پیامی بسیار قوی تر از کلمات منتقل کند؛ پیامی که نشان می دهد او عمیقاً ناراحت یا خشمگین است. این سکوت برای مردان که به دنبال راه حل کلامی هستند، گیج کننده و آزاردهنده است، در حالی که برای زن ممکن است تنها راهی باشد که احساساتش را بدون تشدید درگیری ابراز کند.

نکته جالب دیگر، تفاوت در لحن و تن صداست. تحقیقات نشان می دهد که زنان از طیف وسیع تری از تُن های صدا برای بیان منظور خود استفاده می کنند (تا پنج تُن صدا)، در حالی که مردان معمولاً محدود به سه تُن صدا هستند. این تفاوت می تواند منجر به سوءتفاهم شود؛ مثلاً وقتی زنی با لحنی متفاوت صحبت می کند، مرد ممکن است آن را به عنوان عصبانیت یا حالت تهاجمی تفسیر کند، در حالی که زن صرفاً در حال ابراز شدت احساساتش است.

«اگر زنی برای نشان دادن مشارکت و ایجاد رابطه با شما حرف بزند، یعنی شما را دوست دارد. اما اگر زیاد حرف نزند، به احتمال زیاد شما به دردسر افتاده اید.»

پردازش احساسات و نیاز به درک شدن

برای زنان، ابراز و تجربه احساسات بخش جدایی ناپذیری از وجود آن هاست. آن ها نه تنها احساسات خود را عمیق تر تجربه می کنند، بلکه نیاز بیشتری به بیان آن ها و شنیده شدن دارند. این نیاز به شنیدن و درک شدن (به جای پیشنهاد راه حل) برای مردان که اغلب به دنبال منطق و کارایی هستند، می تواند چالش برانگیز باشد. وقتی زنی مشکلاتش را بازگو می کند، گاهی تنها چیزی که می خواهد، این است که طرف مقابل با او همدردی کند و بگوید: حق با توست، واقعاً سخت است یا می فهمم چه حسی داری. این شنیدن فعال و همدلانه، به زن کمک می کند تا احساساتش را پردازش کرده و احساس آرامش کند، حتی اگر راه حل عملی ای ارائه نشود.

به طور خلاصه، دنیای ارتباطات زنانه دنیایی غنی از احساسات، جزئیات و همدلی است که درک آن می تواند کلید گشودن بسیاری از قفل های ارتباطی در روابط باشد. پذیرش این واقعیت که زنان برای برقراری ارتباط، پردازش احساسات و ایجاد پیوندهای عمیق تر صحبت می کنند، به مردان کمک می کند تا واکنش های مناسب تر و مؤثرتری داشته باشند.

دنیای ارتباطات مردانه: منطق، راه حل و عمل

در مقابل دنیای ارتباطات زنانه، مردان اغلب به شیوه ای متفاوت به گفتگو و تعامل می نگرند. برای آن ها، ارتباطات غالباً ابزاری برای انتقال اطلاعات، یافتن راه حل برای مشکلات و حرکت به سمت اقدام است. این تفاوت ریشه در نقش های تکاملی دارد که مردان به عنوان محافظ و شکارچی ایفا می کردند؛ نقش هایی که نیازمند تمرکز بر هدف، تحلیل منطقی و تصمیم گیری سریع بود. از این رو، مردان در هنگام گوش دادن نیز این رویکرد را در پیش می گیرند و غالباً به دنبال شناسایی مشکل اصلی و ارائه یک راه حل عملی هستند.

گوش دادن مردان و تمایل به حل مسئله

وقتی مردی به صحبت های همسرش گوش می دهد، به طور ناخودآگاه در حال تحلیل و پردازش اطلاعات است تا بتواند به یک نتیجه گیری منطقی برسد یا راه حلی برای مشکلی که مطرح شده، پیدا کند. این تمایل به یافتن راه حل، می تواند برای زنان که اغلب به دنبال همدلی و شنیده شدن هستند، سوءتفاهم ایجاد کند. مردان کلمات را مستقیم و تحت اللفظی درک می کنند و ممکن است به لحن، کنایه ها یا احساسات پنهان در پس کلام به اندازه زنان توجه نکنند. این امر باعث می شود که در مواقعی که یک زن فقط می خواهد درد دل کند، مرد به سرعت به او راهکار ارائه دهد و زن احساس کند که شنیده نشده یا احساساتش بی اهمیت تلقی شده است.

چالش اصلی برای مردان این است که فقط گوش دهند بدون اینکه بلافاصله پیشنهادی ارائه دهند. این کار برای آن ها دشوار است، زیرا مغزشان به گونه ای سیم کشی شده که به صورت خودکار به دنبال حل مسئله می گردد. برای مردان، شنیدن یک مشکل بدون ارائه راه حل، گاهی اوقات احساس بی کفایتی ایجاد می کند، در حالی که برای زن، همین شنیدن فعال و همدلانه، خود بهترین راه حل برای آرامش یافتن است.

آگاهی فضایی و مهارت های ناوبری

عنوان کتاب، چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟، به یکی از بارزترین تفاوت های شناختی میان زنان و مردان اشاره دارد: تفاوت در ادراک فضایی و مهارت های جهت یابی. تحقیقات نشان می دهد که مردان به طور کلی در مهارت های فضایی مانند خواندن نقشه، تخمین مسافت ها و جهت یابی در فضا، برتری دارند. این تفاوت به عوامل تکاملی و هورمونی نسبت داده می شود.

از منظر تکامل، مردان شکارچیانی بودند که برای تعقیب شکار در مسافت های طولانی و بازگشت به خانه، نیاز به حس جهت یابی قوی داشتند. این مهارت به آن ها کمک می کرد تا الگوهای فضایی را درک کرده و مسیرهای پیچیده را به خاطر بسپارند. در مقابل، زنان به دلیل نقش جمع آوری غذا و نگهداری از فرزندان در محدوده نزدیک به محل زندگی، کمتر به مهارت های جهت یابی در مقیاس وسیع نیاز داشتند و بیشتر بر جزئیات محیط نزدیک و شناسایی الگوهای کوچک (مثل گیاهان خوراکی) تمرکز می کردند. این تفاوت نه به معنای باهوش تر بودن یک جنس بر دیگری است، بلکه نشان دهنده تخصص یافتن مغز در حوزه های متفاوت برای بقا و موفقیت در نقش های مختلف است. این بینش به زنان و مردان کمک می کند تا به جای سرزنش یکدیگر، این تفاوت ها را درک کرده و از مهارت های یکدیگر بهره ببرند.

زبان بدن و سیگنال های پنهان (دیدگاه آلن و باربارا پیز)

آلن پیز و باربارا پیز، به عنوان متخصصان شناخته شده در زمینه زبان بدن، بخش قابل توجهی از کتاب خود را به تأثیر سیگنال های غیرکلامی بر ارتباطات جنسیتی اختصاص داده اند. آن ها معتقدند که بخش عظیمی از سوءتفاهم ها و مشکلات ارتباطی میان زنان و مردان، نه از کلمات گفته شده، بلکه از زبان بدن و سیگنال های پنهانی ناشی می شود که اغلب ناخودآگاه ارسال و دریافت می شوند.

زبان بدن شامل حرکات، حالات چهره، تماس چشمی، ژست ها و حتی فاصله فیزیکی میان افراد است. نویسندگان تأکید می کنند که زنان و مردان نه تنها این سیگنال ها را متفاوت بروز می دهند، بلکه آن ها را به شیوه های کاملاً متفاوتی نیز تفسیر می کنند که می تواند به برداشت های نادرست منجر شود.

مثال های کلیدی از تفسیر اشتباه سیگنال ها

یکی از مثال های رایج، تفاوت در فضای شخصی است. زنان معمولاً تمایل بیشتری به نزدیکی فیزیکی و تماس بدنی در حین صحبت دارند که نشانه ای از صمیمیت و ارتباط است. اما مردان، به خصوص در محیط های عمومی، به فضای شخصی بیشتری نیاز دارند و ممکن است نزدیکی زیاد را به عنوان تهاجم یا عدم احترام به حریم شخصی خود تعبیر کنند. این تفاوت می تواند در یک جمع یا حتی در یک مکالمه خصوصی، به ناراحتی ناخواسته یکی از طرفین منجر شود.

تماس چشمی نیز نمونه دیگری است. زنان معمولاً در حین صحبت، تماس چشمی طولانی تری برقرار می کنند تا همدلی و توجه خود را نشان دهند. برای یک زن، عدم برقراری تماس چشمی کافی می تواند به معنای عدم توجه یا بی علاقگی باشد. در مقابل، مردان ممکن است تماس چشمی مستقیم و طولانی را بیشتر در موقعیت های رقابتی یا تهدیدآمیز به کار ببرند و در یک مکالمه عادی، تماس چشمی کمتری داشته باشند. این رفتار برای زن می تواند به این معنی باشد که مرد به او گوش نمی دهد، در حالی که مرد ممکن است در حال پردازش اطلاعات درونی خود باشد.

ژست ها و حالات بدن نیز پیام های متفاوتی را منتقل می کنند. به عنوان مثال، یک مرد ممکن است در حالت تفکر یا نگرانی، دست به سینه بنشیند یا حالت دفاعی به خود بگیرد. در حالی که این حالت برای زن می تواند نشانه ای از بی علاقگی یا حتی پرخاشگری تعبیر شود، برای مرد ممکن است صرفاً نشان دهنده تمرکز عمیق یا تلاش برای حل یک مسئله درونی باشد.

«زنان و مردان در روابط اجتماعی و خصوصی از زبان متمایزی برای ارتباط بهره می برند. اگر برای فردی این پرسش مطرح شود که چرا رفتار به خصوصی از جنس مخالف خود را نتوانسته درک کند، این کتاب پاسخ های دقیقی پیش روی او قرار می دهد.»

درک این تفاوت ها در زبان بدن اهمیت حیاتی دارد. با آگاهی از اینکه چگونه هر جنس سیگنال های غیرکلامی را ارسال و دریافت می کند، می توانیم از سوءتفاهم های بسیاری جلوگیری کرده و ارتباطات خود را به طرز چشمگیری بهبود بخشیم. این آگاهی به ما اجازه می دهد تا به جای واکنش های ناخودآگاه، با درک و همدلی بیشتری به رفتارهای یکدیگر پاسخ دهیم و از زبان بدن به عنوان ابزاری برای تقویت روابط استفاده کنیم، نه ایجاد شکاف.

راهکارهای عملی برای بهبود روابط و پل زدن بر روی تفاوت ها

پس از درک تفاوت های بنیادین میان زنان و مردان، گام بعدی یادگیری راهکارهای عملی برای پل زدن بر روی این تفاوت ها و بهبود کیفیت روابط است. کتاب آلن و باربارا پیز فراتر از صرفاً شناسایی مشکلات، به ارائه توصیه های کاربردی می پردازد که می تواند به زوج ها کمک کند تا با چالش ها کنار بیایند و ارتباطات موثرتری برقرار سازند.

برای مردان: چگونه شنونده بهتری باشیم؟

• تمایز قائل شدن بین گوش دادن زنانه و گوش دادن مردانه: مردان باید یاد بگیرند که گاهی اوقات، همسرشان فقط به یک گوش شنوا نیاز دارد، نه یک راه حل. زمانی که زن مشکلی را مطرح می کند، ابتدا بپرسند: آیا فقط می خواهی گوش کنم یا دنبال راه حل هستی؟ این پرسش ساده می تواند از بسیاری از سوءتفاهم ها جلوگیری کند.
• درک نیاز زنان به همدلی و ابراز احساسات: به جای قطع کردن کلام و ارائه راهکار، سعی کنید احساسات او را تأیید کنید. جملاتی مانند می فهمم که چقدر ناراحت کننده است یا حق داری چنین حسی داشته باشی می توانند بسیار مؤثر باشند.
• اهمیت قدردانی و تعریف کردن: زنان به دریافت تأیید کلامی و قدردانی از سوی همسرشان نیاز دارند. از کلمات محبت آمیز، تعریف و تمجیدهای صادقانه استفاده کنید تا او احساس ارزشمندی و دوست داشته شدن داشته باشد.

برای زنان: چگونه خواسته ها و مشکلات خود را واضح تر بیان کنیم؟

• بیان صریح خواسته ها: زنان می توانند با صراحت بیشتری خواسته های خود را بیان کنند. به جای انتظار از مرد که افکارشان را بخواند، واضح بگویند: فقط می خواهم گوش کنی و نظرت را نپرسی یا به کمکت برای حل این مشکل نیاز دارم.
• درک تمایل مردان به حل مسئله: زنان باید درک کنند که وقتی مرد به سرعت راه حل پیشنهاد می دهد، این نشانه ای از تلاش او برای کمک و ابراز علاقه است، نه بی توجهی به احساساتشان. سعی کنید این نیت خوب را ببینید و از او قدردانی کنید، حتی اگر به راه حلش نیاز نداشته باشید.
• اهمیت فضای غار مردان: مردان گاهی نیاز دارند به غار خود (فضای شخصی یا زمانی برای خلوت) بروند تا مشکلات را پردازش کرده یا صرفاً استراحت کنند. احترام گذاشتن به این نیاز و عدم اصرار برای گفتگو در آن لحظات، به بهبود رابطه کمک می کند.

نکات عمومی برای هر دو جنس

• پذیرش و احترام به تفاوت ها: به جای تلاش برای تغییر یکدیگر، یاد بگیرید که تفاوت ها را بپذیرید و به آن ها احترام بگذارید. این تفاوت ها می توانند مکمل یکدیگر باشند و به رابطه غنا ببخشند.
• ایجاد زبان مشترک برای ارتباط موثر: با شناخت تفاوت ها، می توانید با هم یک زبان مشترک بسازید که در آن هر دو نفر بتوانند نیازها و احساسات خود را به شیوه ای قابل فهم برای دیگری بیان کنند.
• اهمیت شوخ طبعی و عدم جدی گرفتن تمام کلمات: در لحظات درگیری یا سوءتفاهم، کمی شوخ طبعی می تواند به کاهش تنش کمک کند. گاهی اوقات، کلماتی که در اوج عصبانیت گفته می شوند، بازتاب دهنده واقعیت نیستند و نباید بیش از حد جدی گرفته شوند.

این راهکارها نشان می دهند که با کمی تلاش، درک و پذیرش متقابل، می توان بر روی بسیاری از تفاوت ها پل زد و روابطی عمیق تر و رضایت بخش تر ساخت. هدف نهایی، این نیست که مردان و زنان شبیه هم شوند، بلکه این است که بیاموزند چگونه در کنار تفاوت هایشان، به بهترین شکل ممکن با یکدیگر زندگی کنند.

درس های کلیدی و نتیجه گیری

کتاب «چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟» بیش از آنکه صرفاً به تفاوت ها بپردازد، یک راهنمای کاربردی برای درک عمیق تر روابط انسانی است. پیام اصلی و تأثیرگذار این کتاب این است که تفاوت های میان زنان و مردان نقص یا ضعف نیستند، بلکه فرصتی بی نظیر برای رشد، کشف و غنا بخشیدن به روابط محسوب می شوند. این تفاوت ها، ریشه در تکامل زیستی و تاریخی بشر دارند و درک آن ها به ما اجازه می دهد تا به جای قضاوت یا تلاش برای تغییر یکدیگر، با همدلی و احترام بیشتری به تعامل بپردازیم.

از جمله درس های کلیدی این اثر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پذیرش تفاوت ها: درک اینکه مغز زنان و مردان به شیوه های متفاوتی کار می کند و این امر منجر به تفاوت در نحوه فکر، احساس و ارتباط آن ها می شود، اولین گام برای پذیرش این تفاوت هاست.
• ارتباطات هدفمند: زنان اغلب برای برقراری ارتباط، همدلی و تخلیه هیجانی صحبت می کنند، در حالی که مردان به دنبال حل مسئله و ارائه راه حل هستند. آگاهی از این اهداف متفاوت، به بهبود کیفیت گفتگوها کمک می کند.
• اهمیت زبان بدن: سیگنال های غیرکلامی نقش بسیار مهمی در ارتباطات دارند و تفسیر آن ها می تواند میان دو جنس متفاوت باشد. یادگیری این تفاوت ها، از سوءتفاهم های بسیاری جلوگیری می کند.
• راهکارهای عملی: کتاب توصیه های عملی برای هر دو جنس ارائه می دهد تا بتوانند مهارت های شنیداری و گفتاری خود را بهبود بخشند و با احترام به نیازهای یکدیگر، روابطی مستحکم تر بسازند.

در نهایت، این کتاب ما را به این نتیجه می رساند که یک رابطه موفق، بر پایه تلاش متقابل، درک عمیق از یکدیگر و پذیرش صادقانه تفاوت ها بنا می شود. این آگاهی به زوج ها کمک می کند تا سوءتفاهم ها را به فرصت هایی برای نزدیکی بیشتر تبدیل کنند و از همین تفاوت ها برای خلق یک زندگی مشترک پربارتر و هیجان انگیزتر بهره ببرند.

برای آن دسته از خوانندگانی که علاقه مند به کاوش عمیق تر در این مباحث هستند، توصیه می شود که نسخه کامل کتاب «چرا زن ها نمی توانند نقشه بخوانند؟» را مطالعه کنند. این کتاب سرشار از مثال ها، حکایات و تحقیقات علمی است که می تواند بینش بسیار جامع تری را برای بهبود روابط در زندگی روزمره ارائه دهد و الهام بخش تغییرات مثبت در زندگی شما باشد.

درباره نویسندگان (آلن پیز و باربارا پیز)

آلن پیز و باربارا پیز، زوج نویسنده و متخصص در زمینه ارتباطات و زبان بدن، شهرت جهانی خود را مدیون کتاب های پرفروش و سمینارهای تأثیرگذارشان هستند. این زوج استرالیایی، با تکیه بر تحقیقات علمی و تجربیات گسترده خود، به مردم در سراسر دنیا کمک کرده اند تا پیچیدگی های تعاملات انسانی را بهتر درک کنند.

آلن پیز: پیشگام در زبان بدن

آلن پیز، متولد ۱۹۵۲، معلم و نویسنده ای استرالیایی است که به عنوان آقای زبان بدن شهرت دارد. او از سالیان دور به مطالعه و تدریس زبان بدن و ارتباطات غیرکلامی پرداخته است. آلن با کتاب های خود در این حوزه، به میلیون ها نفر کمک کرده است تا سیگنال های پنهان بدن را درک کرده و ارتباطات خود را در هر دو زمینه شخصی و حرفه ای بهبود بخشند. او علاوه بر فعالیت های نویسندگی، مدیرعامل یک شرکت مشاوره مدیریتی در سیدنی است و سمینارهای متعددی را در سراسر جهان برگزار می کند. محصولات آموزشی او، از جمله کتاب ها و فیلم ها، توسط سازمان های بزرگ برای ارتقاء مهارت های ارتباطی کارکنانشان استفاده می شود. از نکات قابل توجه در زندگی شخصی آلن پیز، مبارزه و نجات یافتن از چهار سرطان است که خود نشان دهنده اراده و پشتکار قوی اوست.

باربارا پیز: مکمل درک روابط

باربارا پیز، همسر آلن پیز، نیز نویسنده ای استرالیایی و شریک او در بسیاری از آثار پرفروششان است. این زوج در سال ۱۹۹۳ با یکدیگر ازدواج کردند و از آن زمان تاکنون، بیش از پانزده کتاب مشترک تألیف کرده اند که هر کدام در حوزه روانشناسی روابط، زبان بدن و مهارت های ارتباطی به یکی از پرفروش ترین ها در جهان تبدیل شده اند. باربارا با دیدگاه های زنانه و عمیق خود، به جنبه های مختلف روابط انسانی پرداخته و به تکمیل و غنای آثار آلن کمک شایانی کرده است. کتاب های آن ها به زبان های متعددی ترجمه شده و دیدگاه هایشان بارها موضوع بحث های علمی و فرهنگی در رسانه های مختلف بوده است. این زوج با برگزاری سمینارهای علمی در کشورهای گوناگون، دانش و بینش خود را به صورت عملی نیز به اشتراک می گذارند و به دلیل تأثیرگذاری گسترده آثارشان، بارها به عنوان مرجعی برای اقتباس آثار هنری و فرهنگی مورد استفاده قرار گرفته اند.

ترکیب تخصص آلن در زبان بدن و مهارت های ارتباطی با دیدگاه های باربارا در زمینه روابط و تفاوت های جنسیتی، به خلق آثاری جامع و عمیق انجامیده که نه تنها تئوری ها را مطرح می کنند، بلکه راهکارهای عملی و قابل اجرا برای بهبود زندگی روزمره افراد ارائه می دهند.