روایتی از اولین اسیر دموکرات ها بعد از انقلاب / سرگردِ مفقودالاثر بعد از ۴۴ سال به آغوش خانواده بازگشت
نازک نارنجی/اصفهان شاید برای برخی عجیب باشد که هنوز خانواده هایی از این دیار چشم انتظار فرزندان، پدران و همسرانی هستند که روزی با خانواده خداحافظی کرده و برای دفاع از این خاک و حفظ تمامیتِ ایران رفتند و بازنگشتند نه خودشان و نه هیچ نشانی از آنها؛ سرگرد شهید حسین سامی مقام یکی از این شهدای بزرگوار است که بعد از ۴۴ سال، ۲۴ تیرماه امسال به آغوش خانواده بازگشت.
حسین فرزند ارشد خانواده بود که ۹ خرداد ۱۳۱۵ در شهر سمیرم اصفهان به دنیا آمد، بعد از مدتی، پدر او به همراه برادرش برای کار راهی آبادان شده و در شرکت نفت مشغول به کار می شوند، اما طی حادثه ای از بالای تانک سقوط کرده مصدوم می شود و چون به دلیل مشکلات جسمی قادر به ادامه کار نیست، راهی سمیرم می شود تا بر زمین های کشاورزی خانوادگی کار کند، بعد از مدتی پدر مریض شده و از دنیا می رود، مادر ازدواج می کند و حسین از ۵ سالگی نزد خانواده عموی خود که در آبادان مانده اند، زندگی می کند. او پس از اخذ مدرک دیپلم تجربی وارد دانشکده افسری شد و در ۲۲ سالگی به استخدام ارتش درآمد، دوره های تفنگداری دریایی و رزم آبی_خاکی را در انگلیس گذراند و در نیروی دریایی خدمت کرد، او بعد از مدتی به دلایل مشکوک، به نیروی زمینی منتقل و بارها توسط ضداطلاعات ساواک احضار شد و هیچ گاه به گزارشات احقاق حقوق پایمال شده او پاسخی داده نمی شد.
حسین در سال ۱۳۴۲ و در سن ۲۷ سالگی ازدواج کرد. شهید سامی مقام به دلیل شغل نظامی در شیراز، خارک، تبریز و سنندج زندگی کرد. او تعصب و عرق ملی عجیبی داشت و آنچه برایش مهم بود اول خاک و نام وطن و بعد ایمان و اعتقاد بود؛ او که با شجاعت تمام، قد علم کرد تا مردانه از سرزمینش دفاع کند. بعد از انقلاب اسلامی نیز پیش قدم مبارزه با گروهک های منافق بود.
در ابتدای انقلاب و در نبردهای داخلی با منافقان کوردل و دشمنان قسم خورده ایران و انقلاب، او دوشا دوش هم رزمان مؤمن و مخلصش، از بذل ایثار دریغ نکرد و خوش درخشید، شهید سامی مقام که از اوایل استخدام در رژیم سابق طی گزارشات متعدد، نتوانست به حقوق از دست رفته خود برسد، در سایه انقلاب اسلامی، به علت فداکاری و لیاقت در نبرد با منافقان پلید، به ۶ ماه ارشدیت مفتخر شد.
سرگرد سامی مقام، فروردین ۵۹ در هنگام الحاق به یگان سازمانیش که در محور فیض آباد سنندج بود، به همراه چند نفر دیگر، توسط نیروهای دموکرات به عنوان اولین اسرا، به اسارت درآمدند.
سرهنگ حسین سامی مقام در تاریخ ۱۳۵۹/۰۵/۱۵ همزمان با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، شب احیاء و شب ضربت خوردن امیرمؤمنان(ع) برابر ابلاغ تیپ مهاباد پادگان سردشت، از لشکر ۶۴، به همراه ۱۰ نفر دیگر از جان بر کفان ارتش اسلام و فرزندان وطن، توسط گروه های ضدانقلاب به شهادت رسیدند و ظاهرا دموکرات ها پیکر پاک شهدا را از کوه به پایین پرت می کنند و جنازه ای به دست خانواده نمی رسد، تا اینکه پیکر پاک آنها برای ۴۴ سال َمفقود بماند، و حالا تیرماه ۱۴۰۳ همزمان با ماه محرم، پیکر سرگرد حسینِ سامی مقامِ ۴۴ ساله به دو پسر و دختر چشم انتظارش رسید.
از همان سال های دفاع مقدس در گلستان شهدای سمیرم، سنگ قبری به یادبود برای این شهید والامقام نصب شده که اکنون انتظار می رود این قبر نمادین، به خانه ابدی این شهید والامقام بدل شود.
هدایت، فرماندار سمیرم نیز از پیگیری ها برای برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری شهید حسین سامی مقام در سمیرم خبرداد و گفت: اخبار تکمیلی در خصوص محل تشییع و خاکسپاری این شهید متعاقبا اعلام می شود.
انتهای پیام