برای تغییر کاربری بناهای تاریخی از مالکان شان حمایت می کنیم

این آیین امروز (اول اردیبهشت ماه) با حضور اساتید و اعضای هیأت های علمی دانشگاه ها و دانشجویان رشته های معماری، مرمت، باستان شناسی و سایر حوزه های وابسته به میراث فرهنگی کشور از سوی معاونت میراث فرهنگی و واحد پژوهش اداره کل میراث فرهنگی استان گیلان در کاروانسرای عباسی رشت برگزار شد.

ولی جهانی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان اظهار کرد: در گیلان بیش از ۵۲۰۰ اثر تاریخی شناخته شده که ۱۲۶۱ مورد از این تعداد در فهرست آثار ملی ثبت شده است. محوطه ها و بناهای تاریخی استان به عنوان یکی از توانمندی های گردشگری این سرزمین هر بار بیشتر مورد اقبال گردشگران قرار می گیرد.

وی از مالکان بناهای تاریخی استان خواست برای مرمت این خانه ها همراه باشند و گفت: طبق پیگیری امور مربوط به ماده ۹۸ برنامه ششم توسعه، بناهای تاریخی استان برای تبدیل به جاذبه های گردشگری به بخش خصوصی واگذار می شود و این اداره کل از همه مالکانی که دارای بنای تاریخی هستند و قصد تغییر کاربری در راستای توسعه گردشگری دارند، حمایت می کند.

او بیان کرد: این استان دارای توانمندی ها و قابلیت های گردشگری و تاریخی فراوانی است که توانسته این خطه را به یکی از قطب های گردشگری کشور تبدیل کند.

جهانی تاکید کرد: ترمیم و بازسازی بناهای تاریخی گیلان در اولویت برنامه های اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان قرار دارد.

محمدرضا امیری نژاد، معاون میراث فرهنگی استان گیلان اظهار کرد: حفظ و صیانت از بناها و محوطه های تاریخی وظیفه همگانی است و در سال های اخیر، اقدامات خوبی برای ساماندهی بناهای تاریخی توسط مالکان خصوصی انجام شده است.

وی ایجاد تشکلی به نام «جامعه مالکان و بهره برداران بناهای تاریخی» را خواستار شد تا ساماندهی امور بیش از پیش شتاب گیرد.

امیری نژاد اظهار کرد: امیدوارم با مساعدت و همراهی مردم و مالکان بناهای تاریخی، حفظ و احیای بناها در دستور کار قرار گیرد و امانت گذشتگان سالم به آیندگان تحویل داده شود.

مهسا دلشاد، عضو هیأت علمی و رئیس مرکز تحقیقات و مطالعات بافت های تاریخی دانشگاه لاهیجان هم گفت: بافت های تاریخی شهرها آثار گران بهایی هستند که بیانگر فرهنگ، اصول معماری و شهرسازی و به طور کلی ایدئولوژی حاکم بر ادوار مختلف است، اما بافت قدیمی شهرها معمولاً دارای کاربری هایی مانند حمام های عمومی، کاروانسراها و … بوده است که امروزه کاربردی ندارند و در متن شهر به صورت خاموش به حیات خویش ادامه می دهند، چراکه نیازهای جامعه معاصر تفاوت زیادی کرده و در تناسب این تغییر در نیازها، فعالیت ها و کالبد و فرم شهرها تغییر کرده است. بنابراین می توان با تغییراتی در کالبد این مجموعه ها و تزریق فعالیت های جدید و متناسب با نیازهای امروزه مردم این فضاها را دوباره به سیستم فعال و پویای شهر برگرداند.

وی ادامه داد: با گسترش نظریات درباره شیوه مداخله در بافت تاریخی، تمرکز ویژه بر کالبد بوده که خود امری ضروری است، اما کافی و ضامن تداوم حیات یک بنای تاریخی نیست. غفلت از ابعاد اجتماعی، رفتاری و فرهنگی فضا باعث بی جان شدن بافت تاریخی شده و آن را در بهترین حالت، تبدیل به موزه کرده که در آن، جریان رفتاری ویژه ای رخ نمی دهد. بر این اساس تلاش این است که علاوه بر احیای بافت تاریخی و ارتقای کیفیت پاسخ دهی بتوان فرهنگ و پیشینه شهر و یک منطقه را بازشناساند و رنگ و بویی از جنس حضور، زندگی و حیات به بافت داد.

او بیان کرد: امروزه توجه به مسأله گردشگری از مباحث مهم در بیشتر شهرهای جهان از جمله شهرهای ایران است. جذب گردشگر صرفاً به دلیل وجود آثار با ارزش و تاریخی در شهرها اتفاق نمی افتد، بلکه استفاده متناسب از این آثار و نشان دادن ارزش های نهفته آنها بعد دیگری از مسأله گردشگری را پیش روی متخصصان در این زمینه قرار می دهد. بی توجهی به  قابلیت های چند بعدی کالبدی، کارکردی و معنایی و داشتن نگاه صرفاً موزه ای نسبت به آثار ارزشمند باعث شده که این آثار روز به روز فرسوده تر شوند و روزی از خاطره ها محو شوند و فقط نامی از آنها باقی بماند که استان گیلان نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.

انتهای پیام