فریاد بزنیم مرگ بر حقوق بی بشر یا هنوز زود است؟
اما همین پریروز، مسجدی که چه از نظر قدمت، چه زیبایی، از برج ایفل مهم‌تر بود، جلوی چشم دنیا با خاک یکسان شد و احدی حتی بابتش یک تسلیت هم به مردم فلـسطین نگفت.
به گزارش نازک نارنجی، پرستو عسگرنژاد، فعال رسانه در اینستاگرام خود نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
من دیوانه‌ام!
من یک دیوانه‌ام که وقتی در غـزه طی فقط دو ماه، بیست هزار جان گرامی شهـید شده‌اند، پست قبل را آماده می‌کنم که به شما خبر بدهم اسـرائیل کهن‌ترین و مهم‌ترین مسجد غـزه را که قدمتش به قرون وسطی می‌رسید، با خاک یکسان کرد. آخر کفتاری که به جان انسان‌ها رحم نمی‌کند، دلش به حال بناهای تاریخی و میراث باستانی بسوزد؟ من چه بیکارم که وسط این همه فاجعه، پیله کرده‌ام به مسجد العمری نه؟
بیایید فقط تا پایان این یادداشت، تصور کنیم به جای مسجد جامع غـزه، برج ایفل آوار شده بود. من به شما کمک می‌کنم بهتر تصور کنید در این صورت چه اتفاقی می‌افتاد:
-بی‌بی‌سی ده گروه خبرنگار را در ساعت اول فاجعه به منطقه اعزام می‌کرد تا به‌صورت ۲۴ساعته گزارش زندهٔ ویژه مخابره کنند.
-هشتگ به ایفل کمک کنید در روز اول در کل دنیا ترند می‌شد.
-همان شب اول سلبریتی‌ها پشت سفارتخانهٔ فرانسه در ایران، شمع روشن می‌کردند و برای فالووِرزِ عزیزشان (!) لایو سوگواری می‌گذاشتند.
-گردنبند، دست‌بند، پابند، سربند، گل سر، دستمال گردن، تی‌شرت، دامن، کفش و دمپایی با تصویر برج ایفل تمام بازار را قبضه می‌کرد.
-یکی برای ایفل می‌خواند و زن مستر پرزیدنت ایالات متحده جایزهٔ گرمی را تقدیمش می‌کرد.
-تمام سازمان‌های جهانی جلسهٔ اضطراری می‌گذاشتند و با تمام قوا این فاجعه را محکوم می‌کردند. بعد، دست‌هایشان را به هم می‌مالیدند و از صدر تا ذیل هر جنبده‌ای را که ممکن است در این فاجعه مقصر باشد، تا قیام قیامت تحـریم می‌کردند.
-هزاران پوستر، هزاران موشن گرافیک، صدها داستان کوتاه در رثای ایفل ساخته می‌شد.
-مردم عکس‌های قدیمی‌شان با ایفل را استوری می‌کردند و به هم تسلیت می‌گفتند.
-کلاس‌های زبان فرانسه برای آموزش «ژوتم» لارا فابین به نوزبان‌آموزان عاشق ایفل، کیپ تا کیپ پر می‌شد.
-مجسمهٔ آزادی به رنگ پرچم فرانسه نورافشانی می‌شد.
-تمام دنیا به کشور مسئول فشار می‌آوردند که زود باش بگو … خوردم و برگرد جبران کن و غرامت بده. ایضاً تا آخر دنیا در تمام مجالس بین‌المللی پشتشان را به نماینده‌اش می‌کردند.
-و تازه همهٔ این‌ها مقدمه بود تا تمام حکومت‌های عالم به مردم کشور متجاوز فشار بیاورند که علیه حکومتشان انقلاب کنند و به خیابان بریزند!
اما همین پریروز، مسجدی که چه از نظر قدمت، چه زیبایی، از برج ایفل مهم‌تر بود، جلوی چشم دنیا با خاک یکسان شد و احدی حتی بابتش یک تسلیت هم به مردم فلـسطین نگفت.
فریاد بزنیم مرگ بر حقوق بی بشر یا هنوز زود است و بیست هزار بنای تخریب‌شده هم باید به بیست‌هزار شـهید اضافه شود؟
انتهای پیام