موزه چای ایران

موزه چای ایران، گنجینه ای بی نظیر در قلب شهر سرسبز لاهیجان، تنها موزه تخصصی چای در کشور به شمار می آید. این مکان، روایتگر داستان پرفراز و نشیب ورود و توسعه صنعت چای در ایران است و بازدیدکنندگان را به سفری عمیق در تاریخ و فرهنگ چای نوشی ایرانی می برد.

این موزه نه تنها به نمایش ابزار و اسناد مرتبط با چای می پردازد، بلکه آرامگاه محمد میرزا کاشف السلطنه، پدر چای ایران، نیز در همین مجموعه قرار گرفته است. این دو در کنار هم، نمادی از قدردانی ملتی هستند که مدیون تلاش های خستگی ناپذیر این مرد بزرگ برای خودکفایی در تولید چای هستند. در ادامه، سفری جامع به این موزه و جایگاه آن در فرهنگ و تاریخ ایران خواهیم داشت و تمام جزئیات مورد نیاز برای یک بازدید خاطره انگیز را ارائه می دهیم.

موزه چای ایران کجاست؟ آشنایی با موقعیت و دسترسی

موزه چای ایران در استان گیلان، شهر لاهیجان، انتهای خیابان کاشف شرقی، و در جوار آرامگاه کاشف السلطنه قرار دارد. این موقعیت استراتژیک، موزه را در دل تپه های چای کاری و طبیعت زیبای لاهیجان قرار داده و به جذابیت آن می افزاید.

لاهیجان به عنوان «پایتخت چای ایران»، خود به تنهایی مقصدی دلنشین برای گردشگران است و موزه چای در آن، تجربه ای منحصر به فرد را ارائه می دهد. اطراف موزه با فضای سبز و باغ های چای احاطه شده است که حس آرامش و نزدیکی به طبیعت را به بازدیدکنندگان القا می کند.

مسیرهای دسترسی به موزه چای لاهیجان

برای رسیدن به موزه چای ایران از شهرهای اصلی کشور، می توان از روش های مختلفی استفاده کرد:

• خودروی شخصی: از تهران می توان از طریق اتوبان قزوین-رشت به سمت لاهیجان حرکت کرد. مسیر حدوداً ۴ تا ۵ ساعت طول می کشد، بسته به ترافیک و سرعت رانندگی. پس از ورود به لاهیجان، با استفاده از تابلوهای راهنما یا نقشه های آنلاین، می توان به آسانی به میدان دکتر حشمت و سپس خیابان کاشف شرقی رسید که موزه در انتهای آن واقع شده است.
• اتوبوس: پایانه های اتوبوسرانی در شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان، و شیراز دارای خطوط مستقیم به لاهیجان یا رشت هستند. اگر مقصد نهایی رشت باشد، از آنجا می توان با تاکسی یا اتوبوس های محلی به لاهیجان و سپس به موزه چای رسید.
• قطار: نزدیکترین ایستگاه قطار به لاهیجان، ایستگاه رشت است. پس از پیاده شدن در رشت، می توان با تاکسی یا اتوبوس های بین شهری به لاهیجان و سپس موزه چای ایران رفت.
• هواپیما: فرودگاه بین المللی رشت (سردار جنگل) نزدیکترین فرودگاه به لاهیجان است. فاصله فرودگاه رشت تا لاهیجان حدوداً ۴۰ کیلومتر است و می توان با تاکسی های فرودگاه یا خودروهای کرایه ای به راحتی به لاهیجان و موزه دسترسی پیدا کرد. این گزینه برای مسافرانی که از شهرهای دورتر می آیند، سریع ترین راه است.

کاشف السلطنه: پدر چای ایران که بود؟ زندگینامه و میراث

محمد میرزا کاشف السلطنه، نامی است که با تاریخ چای در ایران گره خورده است. او نه تنها یک دیپلمات برجسته بود، بلکه با بینش عمیق خود، بذرهای صنعت چای را در خاک ایران کاشت و به راستی لقب «پدر چای ایران» را از آن خود کرد. زندگی و تلاش های او داستانی الهام بخش از میهن پرستی و نوآوری است.

پیشینه و تحصیلات

محمد میرزا قوانلو قاجار، ملقب به کاشف السلطنه، در سال ۱۲۴۴ هجری شمسی در تربت حیدریه متولد شد. او فرزند ارشد مجیدخان قوانلو قاجار بود. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد. او در آنجا حقوق و کشاورزی را آموخت و با علوم جدید زمان خود آشنا شد. این تحصیلات گسترده، دیدی وسیع به او بخشید و زمینه را برای اقدامات بزرگترش فراهم آورد.

سفر به هند و رویای چای

در سال ۱۲۷۲ هجری شمسی، کاشف السلطنه با سمت ژنرال کنسول ایران به هندوستان اعزام شد. در آن زمان، هند یکی از بزرگترین تولیدکنندگان چای در جهان بود و مزارع سرسبز چای در سراسر این کشور گسترده بودند. او که در اروپا با فرهنگ چای نوشی آشنا شده بود، با مشاهده رونق صنعت چای در هند و همچنین با توجه به نیاز مبرم ایران به خودکفایی در تولید کالاهای اساسی، به فکر وارد کردن چای به ایران افتاد. او به خوبی می دانست که سالانه مقادیر زیادی از ثروت کشور صرف واردات چای می شد و این وابستگی می توانست در بلندمدت به ضرر اقتصاد ایران باشد.

کاشف السلطنه با درک عمیق از پتانسیل های اقلیمی شمال ایران، رویای تبدیل لاهیجان به قلب تپنده صنعت چای کشور را در سر می پروراند و برای تحقق این رویا، هر خطری را به جان خرید.

چالش ها و موفقیت ها

ورود چای به ایران کار آسانی نبود. در آن زمان، انگلیسی ها کنترل کامل صنعت چای در هند را در دست داشتند و از خروج نهال ها و بذر چای به شدت جلوگیری می کردند. کاشف السلطنه با هوش و ذکاوت خود و با استفاده از نفوذ سیاسی و جایگاه دیپلماتیکش، موفق شد حدود ۳۰۰۰ اصله نهال چای را به همراه بذر و ابزار آلات مرتبط، به صورت مخفیانه و در پوشش ابزار کشاورزی و گل، به ایران وارد کند. او این نهال ها را در مناطق مستعد گیلان، به ویژه لاهیجان، کاشت. او همچنین با آموزش کشاورزان محلی و انتقال دانش فنی کشت و فرآوری چای، پایه های این صنعت را در ایران محکم کرد. مقاومت ها و موانع زیادی در این مسیر وجود داشت، اما اراده پولادین او بر همه چیز غلبه کرد.

میراث ماندگار

تلاش های کاشف السلطنه نه تنها منجر به خودکفایی ایران در تولید چای شد، بلکه هزاران شغل جدید در مزارع و کارخانه های چای سازی ایجاد کرد و اقتصاد منطقه شمال را متحول ساخت. امروزه، چای ایرانی یکی از محصولات کشاورزی مهم کشور است و به عنوان نمادی از مهمان نوازی و فرهنگ ایرانی شناخته می شود. میراث او فراتر از مزارع چای است؛ او الگویی از اراده، نوآوری و عشق به وطن بود که نامش برای همیشه در تاریخ ایران جاودانه خواهد ماند.

آرامگاه کاشف السلطنه

محمد میرزا کاشف السلطنه در سال ۱۳۰۷ هجری شمسی در سن ۶۳ سالگی، بر اثر سانحه ای مشکوک در مسیر تهران به لاهیجان درگذشت. او پیش از مرگ، وصیت کرده بود که پیکرش در میان مزارع چایی که با دستان خود کاشته بود، به خاک سپرده شود. به وصیت او عمل شد و پیکرش به لاهیجان منتقل و در تپه ای مشرف به مزارع چای، دفن شد.

بنای آرامگاه او، سازه ای با معماری تلفیقی سنتی و مدرن، در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی تکمیل گشت. این بنا با نمای سنگی و طراحی منحصر به فرد خود، نه تنها یادبودی برای این مرد بزرگ است، بلکه به عنوان نمادی از قدردانی ملت ایران از تلاش های او شناخته می شود. آرامگاه کاشف السلطنه، علاوه بر جنبه تاریخی، مکانی برای تامل و تقدیر از قهرمانی است که زندگی اش را وقف توسعه و آبادانی کشورش کرد.

گشتی در موزه چای ایران: از تاریخ تا فرهنگ

موزه چای ایران، بنایی دو طبقه و یک برج، در کنار آرامگاه کاشف السلطنه، دعوتی است به سفری جذاب در دل تاریخ و فرهنگ چای ایران. این موزه، تجربه ای فراتر از یک بازدید ساده را به ارمغان می آورد؛ حس می کنید با هر گام، برگ های تاریخ چای در ایران ورق می خورند و داستان های ناگفته ای از گذشته برایتان بازگو می شوند.

معماری و طراحی داخلی موزه

ساختمان موزه با الهام از معماری بومی گیلان و با استفاده از عناصر سنتی طراحی شده است. نمای خارجی بنا، با تلفیقی از سنگ و آجر، هارمونی خاصی با طبیعت سرسبز اطراف دارد. فضای داخلی موزه نیز با دقت و ظرافت خاصی آراسته شده است. نورپردازی مناسب، چیدمان هنرمندانه اشیاء و فضای آرامش بخش، همگی دست به دست هم داده اند تا حس و حال بازدیدکنندگان را به عمق تاریخ ببرند.

طبقه همکف (تاریخ صنعت چای)

طبقه همکف موزه به طور اختصاصی به تاریخچه چای و صنعت چای کاری در ایران اختصاص یافته است. این بخش، قلب تپنده موزه است و بازدیدکنندگان را با سیر تحول چای در کشورمان آشنا می کند:

• کلکسیون ابزار چای نوشی: مجموعه ای بی نظیر از سماورهای قدیمی (از جمله سماورهای ذغالی و نفتی روسی)، قوری های متنوع (از جنس چینی، سفالی و فلزی)، استکان ها و فنجان های خاص، سینی های قلم کاری شده و دیگر ظروف چای خوری، به نمایش گذاشته شده اند. این کلکسیون، تکامل فرهنگ چای نوشی ایرانی را در طول زمان به خوبی نشان می دهد.
• اسناد و دست نوشته ها: در این بخش، نامه ها، مدارک رسمی، تصاویر قدیمی و دست نوشته های اصلی محمد میرزا کاشف السلطنه نگهداری می شوند. این اسناد، گواهی بر تلاش های بی وقفه او برای ورود چای به ایران و توسعه این صنعت هستند و ارزش تاریخی فراوانی دارند.
• سیر فرآوری چای: ابزار و ماکت هایی که مراحل کاشت، برداشت و فرآوری چای را به روش سنتی و صنعتی نمایش می دهند، در این بخش به چشم می خورند. این نمایش، به بازدیدکنندگان درک بهتری از زحمات پشت هر فنجان چای می دهد.

طبقه دوم (موزه مردم شناسی)

طبقه دوم موزه، به موزه مردم شناسی گیلان اختصاص دارد و اشیائی را به نمایش می گذارد که نمایانگر فرهنگ و سبک زندگی مردم این منطقه هستند:

• اشیاء بومی و محلی: پوشاک سنتی مردان و زنان گیلان، ابزارآلات کشاورزی و زندگی روزمره، صنایع دستی چوبی و حصیری، و ظروف سفالی قدیمی در این بخش به نمایش درآمده اند.
• ارتباط با فرهنگ چای: این بخش نشان می دهد که چگونه چای با آداب و رسوم، مهمان نوازی و زندگی روزمره مردم گیلان و به طور کلی ایران در هم آمیخته است. چای نه تنها یک نوشیدنی، بلکه نمادی از دورهمی، صمیمیت و بخشی جدایی ناپذیر از هویت فرهنگی این مرز و بوم است.

برج و فضاهای جانبی

علاوه بر دو طبقه اصلی، این مجموعه دارای یک برج و فضاهای جانبی اداری است که کاربردهای پژوهشی یا نمایشگاه های موقت را نیز شامل می شوند. بازدید از این بخش ها می تواند دیدی جامع تر از فعالیت های موزه ارائه دهد. برخی از قسمت ها نیز به فروش محصولات مرتبط با چای و سوغات اختصاص یافته اند.

چرا موزه چای ایران را باید دید؟ (اهمیت و تجربه ای منحصربه فرد)

بازدید از موزه چای ایران، تجربه ای فراتر از دیدن چند شیء تاریخی است؛ این یک سفر به گذشته، درک ریشه های یک صنعت و غرق شدن در فرهنگی غنی است. دلایل بسیاری برای بازدید از این گنجینه ملی وجود دارد:

• تنها موزه تخصصی چای: موزه چای ایران، تنها موزه تخصصی چای در کشور و حتی خاورمیانه است که تمام جنبه های تاریخی، فرهنگی و صنعتی چای را به شکلی جامع پوشش می دهد. این ویژگی، آن را به مقصدی منحصر به فرد برای علاقه مندان به تاریخ و فرهنگ چای تبدیل می کند.
• سفر بصری و تاریخی: موزه، یک سفر بصری از ابتدا تا انتهای فرآیند چای را ارائه می دهد. از نهال های اولیه و ابزار کاشت تا مراحل فرآوری و ظروف چای نوشی، همه چیز به گونه ای چیده شده است که داستان چای را روایت کند.
• آشنایی با یک قهرمان ملی: این موزه به همراه آرامگاه کاشف السلطنه، فرصتی بی نظیر برای آشنایی نزدیک با زندگی، تلاش ها و میراث بی بدیل «پدر چای ایران» فراهم می کند. این مکان، ادای احترامی به زحمات فردی است که زندگی اش را وقف خودکفایی ایران کرد.
• غوطه ور شدن در فرهنگ چای نوشی: چای در ایران صرفاً یک نوشیدنی نیست، بلکه بخش مهمی از آداب و رسوم، مهمان نوازی و دورهمی های ایرانی است. بازدید از موزه، به درک عمیق تر این فرهنگ کمک می کند و نشان می دهد چگونه چای با تار و پود زندگی مردم ایران در هم آمیخته است.
• تجربه ای آرامش بخش در کنار طبیعت: موزه چای در دل طبیعت زیبای لاهیجان و میان تپه های چای سبز قرار گرفته است. این موقعیت مکانی، فضایی آرامش بخش و دلپذیر را برای بازدیدکنندگان فراهم می آورد و فرصتی برای لذت بردن از زیبایی های طبیعی شمال کشور در کنار یک تجربه آموزشی و فرهنگی می دهد.
• تقویت حس میهن پرستی و هویت ملی: داستان تلاش های کاشف السلطنه و شکوفایی صنعت چای، داستانی از خودباوری و خودکفایی است که می تواند حس غرور ملی را در بازدیدکنندگان تقویت کند.

راهنمای عملی بازدید از موزه چای لاهیجان (نکات کاربردی برای برنامه ریزی سفر)

برای برنامه ریزی یک بازدید بهینه و لذت بخش از موزه چای ایران و آرامگاه کاشف السلطنه، توجه به برخی نکات عملی ضروری است. این اطلاعات به شما کمک می کند تا سفرتان به لاهیجان و بازدید از این مجموعه تاریخی فرهنگی، بی نقص و پربار باشد.

ساعات و روزهای بازدید

موزه چای ایران معمولاً از ساعت ۸ صبح تا ۱۸ عصر (۶ بعدازظهر) برای بازدید عموم باز است. اما همواره توصیه می شود قبل از برنامه ریزی سفر، ساعات بازدید را از طریق وب سایت های معتبر گردشگری یا تماس مستقیم با موزه استعلام کنید، زیرا ساعات کاری ممکن است در فصول مختلف سال یا به دلیل تعطیلات رسمی تغییر کند.

هزینه بلیط

ورود به موزه چای ایران رایگان نیست و نیاز به تهیه بلیط دارد. هزینه بلیط برای بازدیدکنندگان داخلی و خارجی متفاوت است. معمولاً مبلغ ناچیزی برای حفظ و نگهداری این گنجینه ملی دریافت می شود. اطلاع دقیق از قیمت ها نیز می تواند با تماس تلفنی یا مراجعه به وب سایت موزه انجام شود.

بهترین زمان بازدید

لاهیجان در هر فصلی زیبایی های خاص خود را دارد، اما برای بازدید از موزه چای ایران و لذت بردن از طبیعت اطراف، بهترین زمان ها عبارتند از:

• فصل بهار (به ویژه اردیبهشت ماه): با شکوفایی مزارع چای و سرسبزی بی نظیر، هوا مطبوع و دلپذیر است. جشنواره های بهاره و بوی چای تازه، تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زنند.
• فصل پاییز: با تغییر رنگ برگ ها و هوای خنک و دلنشین، طبیعت لاهیجان تابلویی هزار رنگ می شود. این فصل برای عکاسی و پیاده روی در اطراف موزه بسیار مناسب است.

برای تجربه آرام تر و خلوت تر در موزه، ساعات اولیه صبح یا اواخر عصر، به خصوص در روزهای وسط هفته، گزینه های بهتری هستند.

مدت زمان پیشنهادی برای بازدید

معمولاً برای بازدید کامل از موزه چای ایران و آرامگاه کاشف السلطنه، زمانی حدود ۱ تا ۲ ساعت کافی به نظر می رسد. این زمان به شما اجازه می دهد تا با آرامش در بخش های مختلف موزه گشت بزنید، از آرامگاه بازدید کنید و در فضای اطراف آن قدم بزنید.

امکانات موزه

موزه چای ایران تلاش کرده است تا امکانات رفاهی مناسبی را برای بازدیدکنندگان فراهم کند:

• سرویس بهداشتی: امکانات بهداشتی در محل موزه فراهم است.
• پارکینگ: فضای مناسبی برای پارک خودرو در نزدیکی موزه وجود دارد.
• فروشگاه سوغات و محصولات چای: در این فروشگاه می توانید انواع چای تازه لاهیجان، کلوچه های محلی و صنایع دستی مرتبط با چای را خریداری کنید.
• کافه موزه: (در صورت وجود) برخی موزه ها دارای کافه هستند که می توانید پس از بازدید، در آنجا استراحت کرده و چای تازه لاهیجان را امتحان کنید.

نکات عکاسی

عکاسی در بسیاری از بخش های موزه چای ایران مجاز است، اما همیشه به تابلوهای راهنما یا راهنمایان موزه توجه کنید. گاهی برای حفاظت از اشیاء تاریخی، عکاسی با فلاش ممنوع است.

دسترس پذیری

موزه تلاش کرده است تا برای افراد با نیازهای خاص نیز دسترس پذیر باشد. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر در مورد دسترسی با ویلچر یا امکانات دیگر برای افراد کم توان، توصیه می شود قبل از بازدید با موزه تماس بگیرید.

نکات تکمیلی

در صورت امکان، استفاده از راهنماهای صوتی (اگر موجود باشد) یا پیوستن به تورهای راهنما می تواند تجربه شما را غنی تر کند، زیرا اطلاعات عمیق تری درباره اشیاء و تاریخچه چای ارائه می دهند.

اطراف موزه چای: جاذبه های گردشگری، اقامتی و رستوران ها در لاهیجان

لاهیجان، شهری در دل طبیعت سرسبز گیلان، خود به تنهایی مقصدی پر از جاذبه است. بازدید از موزه چای ایران می تواند آغازگر یک گردش دلپذیر در این شهر زیبا باشد. در نزدیکی موزه و در سراسر لاهیجان، گزینه های بسیاری برای تفریح، اقامت و چشیدن طعم های محلی وجود دارد.

جاذبه های گردشگری نزدیک موزه چای

پس از بازدید از موزه چای، می توانید به راحتی به جاذبه های دیگر لاهیجان دسترسی پیدا کنید:

• شیطان کوه و آبشار لاهیجان: این مجموعه تفریحی، با آبشار مصنوعی زیبا و فضای سبز دلنشین، در فاصله کوتاهی از موزه قرار دارد. می توان با پای پیاده یا خودرو به آنجا رسید و از منظره شهر لذت برد.
• بام سبز و تله کابین لاهیجان: بالاتر از شیطان کوه، بام سبز لاهیجان و تله کابین آن قرار دارند. سوار شدن بر تله کابین و تماشای مزارع چای و شهر از بالا، تجربه ای فراموش نشدنی است. فاصله تا موزه حدود ۱.۱ کیلومتر است.
• استخر لاهیجان و جزیره میان آن: استخر بزرگ لاهیجان با جزیره و عمارت میانی اش، فضایی دلنشین برای پیاده روی و قایق سواری فراهم می کند. این مکان نیز در فاصله نزدیکی از موزه چای لاهیجان واقع شده است.
• تالاب سوستان: این تالاب زیبا با نیلوفرهای آبی و فضای طبیعی بکر خود، به ویژه در فصل تابستان، مقصدی آرامش بخش برای طبیعت دوستان است.
• دیگر نقاط دیدنی لاهیجان: بازار سنتی، بقعه چهار پادشاهان و خانه های تاریخی، از دیگر مکان هایی هستند که می توانند در لیست بازدید شما قرار بگیرند.

بهترین هتل ها و اقامتگاه ها

لاهیجان دارای اقامتگاه های متنوعی است که پاسخگوی سلیقه ها و بودجه های مختلف هستند:

• هتل های لوکس: هتل های چهار ستاره و پنج ستاره با امکانات رفاهی کامل و مناظر زیبا از کوه و چایزار، مانند هتل «رسپینا» و «دهدار»، برای اقامتی لوکس مناسب اند.
• هتل جهانگردی لاهیجان: این هتل، یکی از گزینه های قدیمی و معتبر در لاهیجان است که با امکانات مناسب و موقعیت مکانی خوب، اقامتی دلپذیر را فراهم می کند.
• مهمان سراها و اقامتگاه های بوم گردی: برای تجربه ای نزدیک تر به فرهنگ محلی و اقامتی اقتصادی تر، مهمان سراها و اقامتگاه های بوم گردی در لاهیجان و روستاهای اطراف، گزینه های بسیار جذابی هستند.

توصیه می شود رزرو اقامتگاه، به خصوص در فصول پرگردشگر (بهار و تابستان)، از قبل و از طریق سایت های معتبر انجام شود.

رستوران ها و کافه های پیشنهادی

لذت سفر به لاهیجان با چشیدن طعم غذاهای محلی گیلانی کامل می شود. در نزدیکی موزه و در سطح شهر، رستوران ها و کافه های متعددی وجود دارند:

• رستوران های با کیفیت برای غذای محلی: رستوران هایی مانند «شورکولی»، «محرم» و «پای ثابت» در رشت یا رستوران های محلی در خود لاهیجان، فرصتی عالی برای چشیدن میرزاقاسمی، باقالی قاتوق، ترشه تره، و ماهی سفید هستند.
• کافه ها و چایخانه ها: بسیاری از کافه ها و چایخانه ها در لاهیجان، چای تازه و اصیل لاهیجان را به همراه کلوچه محلی سرو می کنند. این تجربه، تکمیل کننده بازدید از موزه چای خواهد بود.

سوغات لاهیجان

از لاهیجان نمی توان بدون سوغاتی بازگشت. مهمترین سوغات این شهر، چای تازه لاهیجان با عطر و طعم بی نظیر آن است. کلوچه لاهیجان و نان برنجی فومن نیز از دیگر خوراکی های محبوب هستند. برنج گیلان، حصیربافی و دیگر صنایع دستی محلی نیز گزینه های خوبی برای یادگاری یا هدیه به شمار می روند.

لاهیجان، با ترکیب بی نظیر تاریخ، فرهنگ و طبیعت، مقصدی است که هر بازدیدکننده ای را شیفته خود می کند؛ از عطر چای در مزارع تا طعم کلوچه در کافه ها، هر گوشه از این شهر داستانی برای گفتن دارد.

نتیجه گیری

موزه چای ایران در لاهیجان، نه تنها یک مکان برای نگهداری اشیاء قدیمی است، بلکه مرکزی زنده و پویا برای آموزش، تحقیق و ارتقاء آگاهی عمومی درباره نقش بی بدیل چای در تاریخ و فرهنگ ایرانیان به شمار می آید. این موزه، به همراه آرامگاه محمد میرزا کاشف السلطنه، پدر چای ایران، روایتی الهام بخش از تلاش، نوآوری و میهن پرستی را به بازدیدکنندگان عرضه می کند.

بازدید از موزه چای، فرصتی برای درک عمیق تر از تلاش های پیشگامان صنعت چای و همچنین غرق شدن در فضای آرامش بخش و زیبای لاهیجان است. این تجربه، نه تنها جنبه ای آموزشی و تاریخی دارد، بلکه با نمایش فرهنگ غنی چای نوشی و ارتباط آن با زندگی روزمره مردم، حسی از تعلق و غرور ملی را در هر بیننده ای زنده می کند. موزه چای ایران، بیش از یک جاذبه گردشگری، گنجینه ای ملی است که شایسته است توسط هر ایرانی و هر علاقه مند به فرهنگ ایران زمین، دیده و قدر دانسته شود.