درباره عکس خاص رسایی و ذوالنور در مجلس

به گزارش نازک نارنجی، به نقل از هم میهن: تصویری از رسایی و ذوالنوری در صحن مجلس توجهات را به خود جلب کرده است.

کافی است به شکل رندم پخش مستقیم یکی از جلسات مجلس را از رادیو بشنوید. قطع به یقین یکی از جملات تکرارشونده هیئت رئیسه در هر جلسه، دعوت نمایندگان محترم به سکوت، نظم و آرامش است.

هرکدام از نمایندگان وقتی پشت تریبون می روند و در مقام سخنران قرار می گیرند چنان مبادی آداب می شوند که انگار تا قبل از این مردمان کوچه و خیابان جلسه را شلوغ کرده اند.

نمایندگان پشت تریبون و در مقام حرف از ملت شریف و بزرگ ایران مایه می گذارند و شعرهای آبکی را چنان با آب و تاب می خوانند که هر کس نداند گمان می کند تخم و ترکه شعرای بزرگ وکلای این روزگار شده اند. با این همه همین که از پشت تریبون پایین می آیند کسوت افلاکیان از تن به در می کنند و به جلد خاکی شان فرو می روند.

یکی با موبایل حرف می زند. دومی گلابی از کیسه در می آورد. سومی از راه می رسد و خرپلیس بازی می کند. آن دو دیگر یقه و عبای هم می گیرند و… خلاصه آنکه هر کدام از نمایندگان جهت به هم ریختن اوضاع و شلوغ کاری و مشوش کردن مجلس هر چه دارد را روی دایره صحن می ریزد.

احتمالاً خواننده این ستون تا به حال گذرش به مجلس شورای اسلامی نیفتاده. شاید هم بهتر که نیفتاده. خیلی اوقات که در مقام عکاس از جایگاه طبقه دوم به صحن خیره می شوم، از پشت ویزور هر لحظه زنان و مردان مبارزی را می بینم که مطلقاً به حرف ناطق و رئیس گوش نمی دهند.

راستش را بخواهید حس ام از حضور در صحن بیشتر از آنکه حضور در یک مکان سیاسی باشد شبیه حضور در یک استادیوم ورزشی است. سال های سال معماران بحثی درباره تاثیر معماری و فضا بر رفتار انسان سر زبان انداختند و مقالات و تحقیقات فراوان کردند، تا آنجا که در کشورهای اسکاندیناوی زندان هایی با معماری عجیب ساختند و از روی رفتار زندانی ها سعی در اثبات نظرشان کردند.

این روزها که عکس های صحن را در خبرگزاری ها می بینم دلم می خواهد به آن معمارها که در پی اثبات فرضیه شان هستند نامه بنویسم و بگویم اگر می خواهید اثبات این فرضیه را ببینید سری به ساختمان مجلس بزنید. فرقی نمی کند مجلس دهم باشد یا دوازدهم.

انتهای پیام