پیش بینی کننده ها در زمینه زوال توانایی های شناختی در مبتلایان به آلزایمر
متخصصان می دانند که در افراد مبتلا به آلزایمر توانایی های کلیدی شناختی نظیر حافظه، گفتار و درک مطلب رو به کاهش می گذارد. این امری است که در روند پیشرفت بیماری اتفاق می افتد، با این حال پیش بینی اینکه چه عواملی در این قضیه موثر هستند، تاکنون ممکن نبوده است.
به گزارش نازک نارنجی، حالا اما یک تیم بین المللی از متخصصان با انجام یک مطالعه دریافته اند که «سن»، «جنسیت»، «ریتم نامنظم قلب» و «سطح فعالیت روزانه» قابل اعتمادترین پیش بینی کننده ها در زمینه زوال توانایی های شناختی در مبتلایان به آلزایمر هستند.
متخصصان در این مطالعه، گروهی متشکل از ۵۰۰ بیمار آلزایمری را برای مدت دو سال تحت نظر گرفتند و داده ها را برای عوامل جمعیت شناختی، سلامتی و عملکردی متعددی از جمله تجربه درد، افسردگی و علائم عصبی روانی ثبت کردند.
زوال در زمینه توانایی های شناختی برای تمامی شرکت کنندگان معنی دار بود. پژوهشگران گفته اند که داشتن سن بالا، زن بودن، به مشکل برخوردن در انجام فعالیت های روزانه و داشتن سابقه فیبریلاسیون دهلیزی (مشکلات مربوط به ریتم نامنظم قلب) عوامل تاثیرگذار عمده در کاهش توانایی شناختی در این بیماران است.
متخصصان در مقاله خود نوشته اند: با در نظر گرفتن ترکیبی از متغیرهای جمعیت شناختی، جسمی و عملکردی، زوال شناختی حتی در مراحل اولیه بیماری آلزایمر به بهترین وجه در بیماران پیش بینی شد.
متخصصان می گویند با فاکتورهایی نظیر جمعیت شناسی، تاریخچه پزشکی فرد و معیارهای فعالیت روزانه او می توان میزان زوال شناختی ناشی از آلزایمر را تا حد خوبی پیش بینی کرد.
به گزارش یورونیوز، تحقیقات جدید توانایی پزشکان را در پیش بینی چگونگی پیشرفت آلزایمر بالا برده است. به عنوان مثال، یک تکنیک اخیراً توسعه یافته از اسکن مغز و نشانگرهای زیستی مختلف مراحل زوال شناختی در پنج سال آینده را پیش بینی می کند.
متخصصان در بخش نتیجه گیری مقاله خود آورده اند: این یافته ها اهمیت اتخاذ یک رویکرد درمانی جامع در تشخیص و درمان مرحله اولیه بیماری آلزایمر، با در نظر گرفتن متغیرهای سلامت بیمار و مراقب را گوشزد می کنند.
آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است که ده ها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهشگران می گویند از آنجایی که تعداد مبتلایان با بالا رفتن جمعیت در حال افزایش است، تحقیقاتی از این دست می تواند به درمان ها و مراقبت های بهتر کمک کند چرا که این فقط بیماران نیستند که تحت تأثیر قرار می گیرند.
به گفته متخصصان، با کاهش توانایی های شناختی بیماران، بار بر دوش مراقبان افزایش می یابد و کسانی که از آنان در زندگی روزمره خود پرستاری می کنند باید در سنجش گزینه های درمانی و پیشرفت بیماری در نظر گرفته شوند.
برای افرادی که به هر دلیلی چه ژنتیکی و چه سبک زندگی ناسالم، گرفتار این اختلال عصبی پیش رونده می شوند یک نکته قابل تامل و حیاتی در روند مدیریت بیماری وجود دارد و آن، نقش بسیار مهم افرادی است که از این بیماران مراقبت می کنند. باید توجه داشت که خانواده ها و بستگان مبتلایان به زوال عقل و آلزایمر نیز با پیشرفت مرحله به مرحله ی این بیماری، تحت تاثیر قرار می گیرند. افرادی که با این بیماران در تماس هستند، علاوه بر رنج اینکه عزیزانشان هر روزه بخشی از توانایی های خود را از دست می دهند و نیاز به مراقبت دارند، می بایست به این بیماران کمک کنند تا حد امکان کارکرد و توانایی های خودشان را حفظ کنند.
انتهای پیام