بلایی که دیابت سر مغز می‌آورد
در مقاله الگو‌های آتروفی منطقه‌ای مغز و پیری مغز در بالغین میانسال و مسن مبتلا به دیابت نوع ۱، که در JAMA Network Open منتشر شده است، محققان ارتباط بین دیابت نوع ۱ و شواهد رادیوگرافیک پیری مغز را تسریع می‌کنند.
در این مطالعه، ۴۱۶ بزرگسال مبتلا به دیابت نوع ۱ که در یک مطالعه مشاهده‌ای قبلی، اپیدمیولوژی مداخلات و عوارض دیابت (EDIC) شرکت کرده بودند، به همراه ۹۹ بزرگسال مشابه جمعیت‌شناختی بدون دیابت به عنوان کنترل، مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان EDIC مبتلا به دیابت نوع ۱، میانگین سنی ۶۰ سال (۷۴-۴۴) و میانگین طول مدت دیابت ۳۷ سال (۳۰-۵۱) داشتند.
کارایی روانی حرکتی و ذهنی با استفاده از آزمون‌های شناختی روانی کلامی، آزمون جایگزینی نماد رقم، بخش B دنباله‌سازی و ارزیابی تخته شیاردار مورد ارزیابی قرار گرفت. نمرات حافظه از خرده آزمون حافظه منطقی مقیاس حافظه وکسلر و آزمون جایگزینی نماد رقم وکسلر به دست آمد.
سن بالاتر مغز، همانطور که توسط تست‌های شناختی مشخص شد، با کارایی روانی-حرکتی و ذهنی کمتری در میان شرکت کنندگان EDIC مرتبط بود، اما در بین گروه کنترل مشاهده نشد. نتایج حاکی از افزایش حدود شش سال پیری مغز است.
اسکن‌های MRI و یک برنامه یادگیری ماشینی برای محاسبه سن مغز و تعیین کمیت بیماری آلزایمر مانند آتروفی استفاده شد. آتروفی منطقه‌ای شبیه بیماری آلزایمر بین گروه ها، قابل مقایسه بود و به طور صریح با هیچ یک از گروه‌ها مرتبط نبود. سایر مناطق با آتروفی در شرکت کنندگان EDIC، عمدتا در تالاموس دو طرفه و پوتامن مشاهده شد.
یافته‌های این مطالعه افزایش پیری مغز در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ را بدون هیچ گونه علائم اولیه تخریب عصبی مرتبط با آلزایمر نشان می‌دهد. این افزایش‌ها با کاهش عملکرد شناختی مرتبط بود، اما به گفته نویسندگان، الگو‌های غیر طبیعی مشاهده شده در نمونه‌ها متوسط بود.