خواص نوشیدن آب معدنی

آب معدنی از چشمه های زیرزمینی استخراج می شود. برخلاف آب آشامیدنی معمولی، آب معدنی تحت فرآیندهای شیمیایی قرار نمی گیرد. آب های معدنی همانطور که از نامشان پیداست حاوی مقادیر زیادی مواد معدنی به ویژه منیزیم، کلسیم و سدیم هستند. اما آیا این آب بهتر از آب معمولی است و چه فوایدی دارد؟

مقایسه آب معدنی و آب آشامیدنی معمولی

همه موجودات زنده برای زنده ماندن به آب نیاز دارند. آب نه تنها از عملکردهای اساسی بدن پشتیبانی می کند، بلکه مواد مغذی را نیز فراهم می کند که بدن به تنهایی قادر به تولید آنها نیست. اگرچه اکثر ما به آب تمیز دسترسی داریم، اما بسیاری از مردم آن را به دلیل طبیعت طبیعی و خالص و مزایای بالقوه سلامتی آن انتخاب می کنند. آب معدنی در مقایسه با آب لوله کشی چگونه است؟ طبق آخرین داده ها، تفاوت ها خیلی شدید نیست. هر دو حاوی مواد معدنی هستند و نوعی فرآوری را پشت سر می گذارند. البته ظاهر آب های معدنی باید حاوی مواد معدنی خاصی باشد و فرآیند بطری سازی در منبع انجام می شود. آب معدنی را در بطری های پلاستیکی به صورت آب معدنی کوچک و بزرگ تهیه کنید.

آب آشامیدنی شهر

آب لوله کشی از منابع سطحی یا زیرزمینی به دست می آید. آبهای شهری استانداردهای خاصی در رابطه با این منطقه دارند که میزان آلودگی باید به حداقل برسد.آب شهر از منبع آن که رودخانه یا چشمه است گرفته می شود و از طریق یک سیستم لوله کشی زیرزمینی تمیز و تصفیه می شود. آب لوله کشی حاوی مواد معدنی اضافه شده مانند کلسیم، منیزیم و پتاسیم است. شیر جامد حاوی مواد معدنی بیشتری است که کمی مفیدتر هستند. البته مواد معدنی موجود در آب سخت رسوباتی تشکیل می دهند که می توانند لوله ها را مسدود کرده یا جریان آب را کاهش دهند. همچنین علیرغم بهترین تلاش تامین کنندگان آب، آلاینده ها همچنان می توانند آب آشامیدنی را از طریق لوله های زنگ زده یا نشتی آلوده کنند.

آب معدنی

آب‌های معدنی از چشمه‌های زیرزمینی طبیعی و چشمه‌های معدنی به دست می‌آیند که در نتیجه مواد معدنی بیشتری نسبت به شیر دارند. طبق گفته سازمان غذا و دارو، آب معدنی باید حداقل 250 قسمت در میلیون از کل ذرات محلول داشته باشد. سازمان غذا و دارو افزودن مواد معدنی به محصولات توسط شرکت های تولیدی را ممنوع کرده است.

مواد معدنی که عمدتاً در آب معدنی وجود دارد عبارتند از:

• کلسیم
• منیزیم
• پتاسیم
• سدیم
• بی کربنات
• اهن
• روی

برخلاف آب لوله کشی، آب معدنی در منبع خود بطری می شود.برخی از مردم آب معدنی را به دلیل خلوص واقعی و کاهش فرآوری شیمیایی آن ترجیح می دهند.البته برخی از فرآیندها را می توان با آب های معدنی نیز انجام داد. این مراحل شامل افزودن یا حذف گاز دی اکسید کربن یا حذف مواد سمی مانند آرسنیک است. CO2 به جلوگیری از اکسیداسیون و کاهش رشد باکتری ها در آب معدنی کمک می کند. آب گازدار در حالت طبیعی خود دی اکسید کربن را از منبع جذب می کند. تولیدکنندگان همچنین ممکن است پس از برداشتن آب از منبع، دی اکسید کربن را به آب اضافه کنند. در زیر به 5 مزیت آب معدنی می پردازیم.
1) منبع منیزیم
هم آب معدنی و هم آب لوله کشی می توانند منابع منیزیم باشند. این ماده غذایی نقش مهمی در تنظیم فشار خون، قند خون و عملکرد اعصاب دارد. برخی منابع بیشتر یا کمتر از سایر منابع منیزیم دارند. مقدار منیزیم در آب بسته به نوع منبع می تواند از 1 میلی گرم در لیتر تا بیش از 120 میلی گرم در لیتر متغیر باشد. مصرف توصیه شده منیزیم در روز به شرح زیر است:

310 تا 320 میلی گرم برای زنان بالغ
400 تا 420 میلی گرم برای مردان بالغ
علائم کمبود منیزیم به شرح زیر است:

• از دست دادن اشتها
• خستگی
• ضعف عضلانی
• تهوع و استفراغ

کمبود شدید نیز عمدتاً علائم زیر را ایجاد می کند:

بی حسی یا بی حسی

گرفتگی عضلات

سطوح پایین کلسیم یا پتاسیم

نوسانات خلقی

ریتم قلب نامنظم

تشنج

2) کاهش فشار خون
سطوح پایین منیزیم در بدن می تواند با فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلب و بیماری هایی که باعث ضربان قلب نامنظم می شوند مرتبط باشد.آب معدنی غنی از منیزیم می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی کمک کند. یک مطالعه کوچک روی 70 بزرگسال مبتلا به فشار خون و کمبود منیزیم مرزی نشان داد که نوشیدن یک لیتر از این آب در روز باعث کاهش فشار خون آنها می شود.
3) تنظیم گردش خون
آب های معدنی حاوی مقادیر زیادی کلسیم، منیزیم و پتاسیم هستند که همگی به گردش خون کمک می کنند. کلسیم برای ساختن و حفظ استخوان های قوی لازم است. همچنین تعداد و ریتم ضربان قلب را تنظیم می کند.

4) تقویت استخوان ها
آب معدنی حاوی کلسیم است که به تقویت استخوان ها کمک می کند. وقتی بافت استخوانی می شکند، بدن آن را با استخوان جدید جایگزین می کند. در دوران نوجوانی، استخوان جدید سریعتر از استخوان های شکسته قدیمی جایگزین می شود. با این حال، پس از 20 سالگی، از دست دادن استخوان می تواند شروع تشکیل استخوان را به تاخیر بیاندازد، که می تواند منجر به استخوان های ضعیف و شکننده شود. ورزش منظم و رژیم غذایی غنی از کلسیم می تواند استخوان ها را تقویت کرده و از تحلیل استخوان جلوگیری کند.

نویسندگان یک مطالعه در سال 2017 نحوه جذب کلسیم از شیر، مکمل های کلسیم و آب معدنی را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که آب معدنی با مقادیر بالای کلسیم می تواند تامین کلسیم بدن را بهبود بخشد.4)تقویت سلامت دستگاه گوارش
وجود منیزیم کافی در رژیم غذایی می تواند به پیشگیری از یبوست و بهبود سلامت دستگاه گوارش کمک کند. منیزیم باعث جاری شدن آب در روده می شود که غلظت مدفوع را بهبود می بخشد. همچنین ماهیچه های روده را شل می کند که حرکات منظم روده را تضمین می کند. بر اساس نتایج یک کارآزمایی تصادفی کنترلی، نوشیدن آب معدنی حاوی سولفات منیزیم و سولفات سدیم منجر به حرکات بیشتر روده و بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به یبوست می شود.

خطرات
آب معدنی به طور کلی برای نوشیدن بی خطر است. مطالعات بسیار کمی به اثرات منفی آب معدنی معمولی بر سلامتی اشاره می کنند. آب معدنی گازدار حاوی اسید کربنیک است که می تواند باعث سکسکه یا نفخ شود. البته آب معدنی و هر آب بطری دیگری ممکن است حاوی ناخالصی های خاصی باشد. طبق اصول، آب های معدنی باید دارای حداقل میزان میکروب باشند. به عبارت دیگر، آب معدنی نمی‌تواند فرآیندهای مشابهی را با آب شهری انجام دهد، زیرا بسته‌بندی در یک منبع ایجاد می‌شود، بنابراین میزان میکروب‌ها می‌تواند متفاوت باشد.

مسمومیت با پلاستیک از بطری های آب معدنی
بسیاری از ظروف پلاستیکی حاوی BPA هستند.این ماده شیمیایی می تواند در عملکرد طبیعی هورمون ها اختلال ایجاد کند. میکروپلاستیک ها، قطعات ریز پلاستیک، نگرانی بالقوه دیگری هستند. دانشمندان میکروپلاستیک ها را در غذاها و نوشیدنی هایی مانند غذاهای دریایی، آب جو و نمک خوراکی شناسایی کرده اند. در سال 2018، محققان یک بررسی سیستماتیک از داده های جدید در مورد سمیت پلاستیک منتشر کردند. آنها در حالی که نیاز به تحقیقات بیشتر را تایید می کنند، گزارش می دهند که میکروپلاستیک ها در آب های معدنی به نظر نمی رسد که تهدیدی باشد.

آب گازدار به دندان آسیب می رساند.
آب گازدار می تواند به مینای دندان آسیب برساند. آب گازدار PH بالاتری نسبت به آب معمولی دارد و باعث می شود کمی اسیدی تر شود. بر اساس یک مطالعه جدید، آب گازدار به دست آمده از سودا به میزان قابل توجهی سختی مینای دندان را در شرایط آزمایشگاهی کاهش می دهد. البته هنوز هم آب گازدار نسبت به جوش شیرین تاثیر کمتری روی دندان ها دارد. یک مطالعه نشان داد که هر دو نوشابه معمولی و طعم دار نسبت به جوش شیرین آسیب کمتری برای مینای دندان دارند.

نگرانی برای محیط زیست
یک مسئله بسیار مهم در مورد آب های معدنی مربوط به بطری های آنها است.تولید بطری های پلاستیکی بزرگ منجر به آلودگی و پیامدهای جدی برای محیط زیست خواهد شد. در یک مطالعه در سال 2016، محققان اثرات زیست محیطی مختلف تصفیه آب شهری، آب معدنی در بطری های پلاستیکی و آب معدنی در بطری های شیشه ای را بررسی کردند. آنها متوجه شدند که روش های تصفیه آب شهری بهترین گزینه است. دانشمندان همچنین خاطرنشان می کنند که بطری های شیشه ای بیشترین مواد معدنی خام را مصرف می کنند و برای تولید به انرژی بیشتری نیاز دارند.

دیدگاهی در مورد مزایا و معایب آب معدنی
آب های معدنی حاوی مقادیر زیادی منیزیم، کلسیم، سدیم و سایر مواد معدنی مفید هستند. تحقیقات نشان می دهد که نوشیدن آب معدنی می تواند فواید سلامتی داشته باشد، اگرچه مطالعات کمی به طور مستقیم نشان می دهد که نوشیدن آب معدنی برای سلامتی شما بهتر از آب شهری است. نوشیدن نوشابه می تواند باعث فرسایش دندان شود، اما نه به اندازه نوشیدنی های شیرین مانند نوشابه. انواع استانداردهای آب معدنی در کشورهای مختلف متفاوت است. افزودن هرگونه مواد نگهدارنده یا مواد معدنی اضافی به آبهای معدنی ممنوع است.