داروی حل کننده سنگ کلیه

کلیه یکی از اعضای فعال بدن است. آنها مدام مواد زائد و آب اضافی را دفع می کنند تا تعادل آب و مواد معدنی را در بدن حفظ کنند. با این حال، گاهی اوقات به دلایل مختلف دچار مشکل می شوند که شایع ترین آنها سنگ کلیه است. سنگ های کلیه که شبیه سنگ یا کریستال هستند از مواد معدنی یا سایر مواد موجود در ادرار تشکیل می شوند. برای درمان سنگ های ریز چیزی جز نوشیدن آب فراوان و مصرف مسکن ها نیست. اما برای سنگ های بزرگتر، ممکن است نیاز به درمان پزشکی باشد که ممکن است شامل دارو یا جراحی باشد. اگر می خواهید درباره درمان سنگ کلیه بیشتر بدانید، تا انتهای این مقاله از مجله فوق تخصص اورولوژی با ما همراه باشید.

بهترین دارو برای سنگ کلیه

درمان سنگ کلیه به علائم شما و نوع سنگ بستگی دارد. به طور کلی چهار نوع سنگ کلیه شناسایی شده است که هر کدام علل و عوامل خطر متفاوتی دارند. این سنگ ها عبارتند از: سنگ های کلسیمی (اگزالات کلسیم و فسفات کلسیم)، سنگ های اسید اوریک، سنگ های استروویت و سنگ های سیستین. در زیر به رایج ترین درمان های سنگ کلیه اشاره می کنیم.

1. مسکن کاج

این دارو برای کنترل درد هنگام عبور سنگ از مجرای ادرار استفاده می شود. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن) یا استامینوفن معمولاً برای کنترل درد کافی هستند. ممکن است در موارد نادر در بخش اورژانس از مواد افیونی مانند مورفین یا کتورولاک استفاده شود.

2. مسدود کننده های آلفا و مسدود کننده های کانال کلسیم

مسدود کننده های آلفا و مسدود کننده های کانال کلسیم عضلات صاف را شل می کنند، بنابراین این داروها معمولاً برای کاهش فشار خون یا جلوگیری از بیماری قلبی تجویز می شوند. این دارو همچنین می تواند به عنوان شل کننده مجاری ادراری برای دفع سنگ کلیه استفاده شود. زیرا با شل کردن و گشاد کردن حالب ها (لوله های باریکی که ادرار را از کلیه ها به مثانه می برند)، به عبور سنگ ها از مجرای ادرار راحت تر و سریعتر کمک می کند.

زمانی که پزشکان می خواهند داروهایی برای دفع سنگ کلیه تجویز کنند، معمولاً به داروی آلفا بلوکر تامسولوسین روی می آورند که وظیفه اصلی آن درمان هیپرپلازی پروستات (بزرگ شدن غده پروستات) است. لازم به ذکر است که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از هیچ یک از این داروها را برای دفع سنگ کلیه تایید نکرده است.

3. قلیایی بودن ادرار

شاید در مورد داروی دفع کننده سنگ کلیه زیاد شنیده باشید. حقیقت این است که چنین دارویی وجود دارد، اما فقط می توان از آن برای از بین بردن سنگ های ناشی از اسید اوریک استفاده کرد. اگر سطح اسید خیلی بالا باشد، اسید اوریک حل نمی شود. بنابراین، آب قلیایی و فراوان می تواند 70-80 درصد سنگ های اسید اوریک را حل کند. دیورز با سیترات و بی کربنات سدیم (جوش شیرین) اولین خط درمانی برای مدیریت سنگ های اسید اوریک و جلوگیری از تشکیل آنها است.

4. آلوپورینول

گاهی پزشکان آلوپورینول را برای کاهش تولید اسید اوریک در بدن و جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه تجویز می کنند. این دارو به ویژه برای افرادی که مبتلا به نقرس هستند یا رژیم های غذایی سرشار از پروتئین حیوانی دارند مفید است.

5. دیورتیک های تیازیدی

دیورتیک ها میزان آب و نمک دفع شده توسط کلیه ها را افزایش می دهند. اگر مستعد تشکیل سنگ کلسیمی در کلیه های خود هستید، باید مقدار زیادی آب بنوشید و از دیورتیک های تیازیدی مانند هیدروکلروتیازید، کلرتالیدون یا اینداپامید برای جلوگیری از تشکیل سنگ استفاده کنید.

6. چلاتورها

وقتی صحبت از داروهای از بین بردن سنگ کلیه می شود، باید در مورد کیلاتورها صحبت کرد. شلاتورها مولکول هایی هستند که به مواد دیگر بدن متصل می شوند تا بدن بتواند از شر آنها خلاص شود. به عنوان مثال، کلسیم در ادرار به کلسیم متصل می شود. سیترات ها کلسیم کلسیم هستند و می توانند به طور موثری از تشکیل سنگ های کلسیمی جلوگیری کنند. پنی‌سیلامین همچنین یک شلاتور سیستین است و برای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های سیستین استفاده می‌شود.

7. آنتی بیوتیک ها

سنگ های استروویت در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شوند. آنتی بیوتیک هایی که باکتری ها را از بین می برند و اسید استو هیدروکسامیک که برای کاهش آمونیاک ادرار تجویز می شود، اولین درمان این سنگ ها است. پس از درمان سنگ، ممکن است برای جلوگیری از عفونت نیاز به مصرف مقدار کمی آنتی بیوتیک برای مدت طولانی داشته باشید.

عوارض جانبی داروی سنگ کلیه

داروهای سنگ کلیه هر کدام عوارض جانبی متفاوتی دارند و ما در این قسمت به رایج ترین داروها می پردازیم.

داروهای ضد التهابی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی اغلب باعث مشکلات معده مانند درد معده، حالت تهوع و حتی خونریزی معده می شوند.

آلفا بلوکرها و مسدود کننده های کانال کلسیم: این داروها اغلب برای کاهش فشار خون استفاده می شوند، بنابراین افت فشار خون یکی از عوارض جانبی آن است. آلفا بلوکرها و مسدود کننده های کانال کلسیم برای بیماران مبتلا به فشار خون پایین (هیپوتانسیون) و افراد مسن مستعد زمین خوردن مناسب نیستند.

دیورتیک ها: دیورتیک ها بی خطر هستند و عوارض جانبی کمی دارند (مانند مشکلات معده یا روده).

آلوپورینول: این دارو عوارض جانبی دارد که معمولاً شامل بثورات پوستی و واکنش های آلرژیک است. با این حال، واکنش آلرژیک ممکن است آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.

دیورتیک های تیازیدی: دیورتیک ها میزان آب و نمک دفع شده توسط بدن را افزایش می دهند، بنابراین یکی از عوارض آن کم آبی بدن است.

عوامل کیلیت: پنی‌سیلامین عوارض جانبی زیادی دارد که برخی از آنها می‌توانند جدی باشند. شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از: مشکلات گوارشی و از دست دادن چشایی.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها به طور کلی بی خطر هستند و عوارض جانبی کمی دارند. شایع ترین عوارض جانبی این داروها شامل مشکلات گوارشی مانند حالت تهوع، گرفتگی معده و باد است.