تجهیزات حفاظت فردی ما را از چه خطراتی حفظ می کند؟

تجهیزات حفاظت فردی یا Personal protective equipment به طور مخفف PPE نامیده می‌شود. این تجهیزات که شامل کفش کار، لباس کار، ماسک، کللاه ایمنی، دستکش کار و … است. این وسایل حفاظت فردی به عنوان یکی از خطوط دفاعی مهم حفاظت از افراد در مقابل خطرات ناشی از کار به خصوص در محیط‌های کاری پرخطر مانند موار زیر به حساب می آید:  معادن، پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمی، پالایشگاه‌ها، آزمایشگاه‌ها و غیره.

خطرات بسیاری در محل کار وجود دارد که می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری را به افراد وارد کند. از جمله این خطرات عبارتند از: برق گرفتگی، آتش سوزی، خفگی، خطرات ناشی از مواد شیمیایی و ماشین آلات پرخطر، سقوط از ارتفاع و غیره. که هرکدام می‌توانند منجر به مرگ یا نقص عضو و آسیب‌هایی از این دست شوند. خطرات دیگری نیز هست که می‌تواند در بلند مدت منجر به آسیب شود، مانند مشکلات شنوایی، پوستی، ریوی، تنفسی و غیره.

هنگامی که یک فرد در چنین محیط‌هایی مجبور به انجام وظیفه باشد، داشتن تجهیزات حفاظتی منجر به ایجاد احساس امنیت در فرد می گردد. که در نتیجه‌ی این احساس امنیت فرد می‌تواند تمام تمرکز خود را به‌جای پرهیز از خطرات احتمالی، بر کار خود بگذارد. و در نهایت به صورت موثرتر و کارآمدتری عمل کند.

ضرورت استفاده از لباس کار

از لباس کار و ایمنی، برای حفظ ایمنی شخص در شرایطی که مشغول به کار یا فعالیت است؛ استفاده می شود. هدف اصلی از پوشیدن این لباس محافظت از بدن افراد در برابر خطراتی مانند مواد شیمیایی، گرما و حرارت زیاد، احتمال سرایت عفونت و غیره است. لباس کار ایمنی در شرایط های خاص از نیروهای کار در مقابل انواع آلودگی ها، بیماری ها، خطر برق گرفتگی، آتش سوزی و انواع خطرات دیگر محافظت می کند. در مواجهه با موارد زیر نیاز است تا از آنها استفاده شود.

• مواجعه با گرما
• مواجعه با سرما
• پاشش مواد مذاب
• برخورد اجسام و فشار
• اجسام نوک تيز و برنده
• مواد شيميايي خطرناک
• مواد راديو اكتيو

بنابراین برای خرید لباس کار باید به شرایط محیط کار توجه داشته باشید. با توجه به خطرات احتمالی که در این محیط وجود دارد باید از لباسی استفاده نمود که بیشترین محافظت را از کارکنان داشته باشد.

الزامات مرتبط با لباس کار

لباس کار بایستی با توجه به خطراتی که در حین کار برای کارگر مربوطه پیشامد می نماید انتخاب شده و به ترتیبی باشد که از بروز خطرات تا حد ممکن جلوگیری نماید.

لباس کار باید مناسب با بدن کارگر استفاده کننده بوده و هیچ قسمت از آن آزاد نباشد.

کمر آن همیشه بسته و جیب های آن کوچک بوده و حتی الامکان تعداد جیب ها کم باشد.

کارگرانی که با ماشین کار می کنند و یا در جوار ماشین آلات مشغول کار هستند باید لباس کاری  داشته باشند که هیچ قسمت از آن باز و یا پاره نباشد.

بستن کراوات، آویزان نمودن زنجیر، ساعت، کلید و نظایر آن ها روی لباس کار اکیداً ممنوع است.

در محل کاری که احتمال خطر انفجار و یا حریق می باشد، استفاده از یقه نورگیر (آفتاب گردان)، زه و دسته عینک که از انواع سلولوئید ساخته شده اند و هم چنین همراه داشتن سایر مواد قابل اشتعال برای کارگران مربوطه اکیداً ممنوع می باشد.

ضرورت استفاده از تجهیزات ایمنی حفاظت فردی

آیین نامه وسایل حفاظت فردی ؛ به منظور تأمین و ارتقاء سطح ایمنی و حفاظت نیروی کار و همچنین صیانت نیروی انسانی و منابع مادی کشور و در راستای پیشرفت تکنولوژی و ایمن سازی محیط کارگاه ها و به منظور یشگیری از حوادث منجر به صدمات جانی و خسارات مالی، مقررات این آیین نامه به استناد ماده ۸۵ قانون جمهوری اسلامی ایران تدوین شده است.

مقررات آیین نامه وسایل حفاظت فردی

ماده ۱: به منظور انتخاب وسایل حفاظت فردی متناسب با نوع کار، کارفرما مکلف به شناسایی و ارزیابی شرایط محیط کار برای تشخیص و کنترل خطرات است.

ماده ۲: کارفرما مکلف است وسایل حفاظت فردی متناسب با نوع و محیط کار و مخاطرات احتمالی را به تعداد کافی تهیه و به صورت رایگان در اختیار کارگران قرار دهد.

ماده ۳: کارفرما مکلف است کاربرد صحیح و مراقبت از وسایل حفاظت فردی را به کارگران آموزش دهد.

ماده ۴: در آیین نامه وسایل حفاظت فردی کارفرما مکلف است وسایل حفاظت فردی را در شرایط مطلوب نگهداری کرده و در جایی قرار دهد که دسترسی سریع به آن ها امکان پذیر باشد.

ماده ۵: کارفرما مکلف به جمع آوری وسایل حفاظت فردی معیوب، مستهلک و یا تاریخ مصرف گذشته است.

ماده ۶: کارفرما باید بر استفاده ی صحیح کارگران از وسایل حفاظت فردی نظارت کامل داشته باشد.

ماده ۷: در آیین نامه وسایل حفاظت فردی کارفرما مکلف است کلیه اطلاعات مربوط به وسایل حفاظت فردی را اعم از نوع وسایل، زمان تحویل، مکان مورد استفاده و عیوب احتمالی ناشی از مصرف را ثبت و نگهداری کند.

ماده ۸: کارگر موظف است با توجه به آموزش های ارائه شده از وسایل حفاظت فردی خود مراقبت، نظافت و استفاده صحیح کند. عدم رعایت موارد مذکور قصور در انجام وظیفه محسوب می شود.

ماده ۹: کارگر موظف است در صورت مشاهده هرگونه نقص و یا ایراد در وسیله حفاظت فردی مراتب را به سرپرست مربوط گزارش دهد.

ماده ۱۰: در اجرای ماده ۹۰ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، وسایل حفاظت فردی مورد استفاده در کارگاه ها باید مطابق با استاندارد ملی یا سایر استانداردهای مورد قبول که به تایید وزارت کار و امور اجتماعی و برحسب مورد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی رسیده است، باشد.

ماده ۱۱: وسایل حفاظت فردی باید عاری از هرگونه لبه تیز ،زائده، شکستگی و یا دیگر عیوب باشد.

ماده ۱۲: شرایط محیطی نباید تغییری در خصوصیات و کارایی وسایل حفاظت فردی ایجاد کند.

ماده ۱۳: وسایل حفاظت فردی در تماس مستقیم با پوست نباید باید موجب تحریک و حساسیت پوست نشود.

ماده ۱۴: وسایل حفاظت فردی باید متناسب با نوع کار بوده و سالم، بهداشتی، تمیز، کامل و آماده استفاده باشد.

ماده ۱۵: اطلاعات زیر باید بر روی تمامی وسایل حفاظت فردی به گونه ای پایدار نشانه گذاری شود:

۱- نام یا علامت مشخصه ی کارخانه ی سازنده

۲- نام کشور سازنده

۳- سال و ماه ساخت و در صورت نیاز تاریخ انقضاء

۴- نوع کاربرد

۵- استانداردی که بر اساس آن ساخته شده است

۶- شماره و تاریخ تأییدیه وزارت کار و امور اجتماعی یا حسب مورد نیاز وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی

ماده ۱۶: روش استفاده و یا هر نوع اطلاعات مورد نیاز مصرف کننده باید به همراه محصول ارائه شود.

ماده ۱۷: وسایل حفاظت فردی باید باید راحت و ایمن باشند و نباید مانع انجام کار شود.

ماده ۱۸: استفاده از وسایل حفاظت فردی ضد الکتریسیته در محل هایی خطرناک از نظر اح ساکن الزامی است.

ماده ۱۹: برای رعایت اصول بهداشتی استفاده از وسایل حفاظت فردی به صورت مشترک ممنوع است.